In de ban van Het Boek

'Huizen veranderen voortdurend. Nieuwe verflagen. Stroken laminaat. Uitgerolde tapijten. Ze verbergen de verhalen en geheimen van een huis en brengen ze tot zwijgen, totdat er iemand langskomt om ze te onthullen.'

Huizen en hun geheimen, ze moeten een grote fascinatie opwekken bij Riley Sager. Het oude, prestigieuze appartementsgebouw uit Sluit alle deuren maakt ruimte voor Baneberry Hall, een oud landhuis met een dubieuze reputatie. Het is het landhuis waar Maggie Holt als vijfjarige precies twintig dagen gewoond heeft. Na een nachtelijke vlucht is ze er nooit meer teruggekeerd. Toch leeft ze al vijfentwintig jaar in de schaduw van het spookhuis. Haar vader schreef er een boek over dat de rest van haar leven bepaald heeft. Het Boek is één grote leugen, vindt ze zelf. De waarheid hebben haar ouders haar echter nooit willen vertellen. Daarom besluit Maggie na de dood van haar vader om terug te gaan en de waarheid eindelijk te achterhalen.

Het Boek is doorheen het hele verhaal aanwezig, soms letterlijk, soms als een kwelgeest. Het verhaal van Maggie wordt namelijk consequent afgewisseld met fragmenten uit ‘Huis der Verschrikkingen’, geschreven door vader Ewan Holt. Riley Sager flirt met de lezer en de geloofwaardigheid. Telkens als je een stukje over het spookhuis gelezen hebt (en je – vooral in het begin - even in een thriller van Stephen King waagt), gebeurt er iets in het leven van Maggie dat er heel dicht tegen aanleunt. De kleine nuances in het heden zorgen er echter voor dat je er het ene moment rotsvast van overtuigd bent dat er een logische verklaring is, om het volgende moment toch weer aan jezelf te twijfelen. Dat overkomt Maggie ook. Hoe langer ze in het huis verblijft, hoe meer ze twijfelt of Het Boek inderdaad wel één grote leugen is. Die vertwijfeling weet Sager zo goed over te brengen, dat de lezer niet anders kan dan met Maggie mee te twijfelen.

Het verhaal heeft een lange aanloop nodig. Vooral de fragmenten uit ‘Huis der Verschrikkingen’ vallen in het begin wel eens in herhaling, zeker als gelijkaardige gebeurtenissen dan ook nog eens in het heden plaatsvinden. Halverwege worden er gelukkig nieuwe elementen toegevoegd en vanaf dat moment is de toon gezet. Horror en verstand spelen een tikspelletje waarin je als lezer helemaal meegesleept wordt. Riley Sager heeft in Voor het donker thuis alle elementen uit de kast gehaald die je binnen de geleverde setting mag verwachten: een oud landhuis, een duistere geschiedenis, mysterieuze ongelukken en verdwijningen, bovennatuurlijke elementen… Het is allemaal aanwezig en het past wonderwel in elkaar. Dat geeft het verhaal naast een goede griezelplot ook nog eens een mix van sferen, die bijna voelbaar aanwezig is.

Was het verhaal van 25 jaar geleden iets sneller op gang gekomen en iets minder in herhaling vervallen, dan zou het hele boek nog sterker geweest zijn. De afwisseling tussen toen en nu werkt wel, maar komt vooral in het tweede deel goed tot zijn recht. Even doorbijten dus en dan ben je vertrokken voor een lange, spannende en verrassende ontknoping.