De droom van de Olympische Spelen

Hans Koeleman (1957) is een oud-steeplechaser en deed mee aan de Olympische Spelen van Los Angeles in 1984 en Seoul in 1988. Hij behoorde tot de wereldtop. In 2014 verscheen Koelemans eerste boek Het blauwe uur over zijn persoonlijke ervaringen als hardloper. Het is een inspirerend verhaal waarin Koeleman mensen probeert te overtuigen dat hardlopen niet zo moeilijk is als we denken. Het boek is een absolute herkenning voor gevorderdere lopers en een motivatie voor beginnende hardlopers. Olympiërs (2016) is Koelemans romandebuut en het verhaal gaat niet over hoe je het beste kan hardlopen om goede resultaten te krijgen, maar het is een roman over de vraag wat er allemaal in het hoofd en lichaam van een hardloper omgaat als hij de kans krijgt om aan de Olympische Spelen mee te doen.

Olympiërs is een autobiografische roman over de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles. Het verhaal geeft een mooie inkijk in de voorbereiding naar het grote moment toe. Hoe moeten de Spelen worden georganiseerd? Hoe voelen de vrijwilligers zich? Wie zorgt er voor het decor en wie betaalt de onkosten? Maar het verhaal is meer dan dat. De roman gaat vooral over een man die voortgedreven wordt door zijn grootste droom:

"Het beschrijft de avonturen van een ambitieuze dromer die tien jaar eerder ontdekt had dat hij beter kon hardlopen dan voetballen."

Hij heeft nog maar honderd dagen voor de Opening van de Olympische Spelen van 1984 en er moet nog veel getraind worden om de beste tijden te halen. Door de hoge verwachtingen en de stress van het moeten presteren gaat er veel om in het hoofd van Hans, het hoofdpersonage van de roman: de ene dag voelt hij zich moe, wanhopig en onzeker en de andere dag is hij energiek, overmoedig en zelfverzekerd. In de kleine vijf maanden voor het grote moment laat de schrijver de wereld van de topsporter voelen.

De mooie beschrijvingen van de omgeving waarin personage Hans hardloopt, zorgen ervoor dat de lezer zich helemaal in het verhaal verplaatst. Daarnaast wordt uitgebreid beschreven hoe het is om bijvoorbeeld meerdere malen een heuvel op en af te moeten lopen:

"De heuvel slingert naar beneden. Ineens gaat het langzaam. Kon ook niet anders, de lucht is te dik om doorheen te snellen. Automatisch schakelt alles terug - van achternagezeten door demonen van de hitte naar geesten en elfen van het woud."

Op deze manier blijft de lezer betrokken bij het hele proces waar een topsporter doorheen moet. Het is dus een hele prestatie dat Koeleman ons zo nauwgezet confronteert met de leefwereld van een topsporter.

Soms voelt het verhaal echter enigszins aangedikt. De dialogen komen niet altijd realistisch over en veel hoofdstukken bevatten een overvloed aan citaten die niet altijd een functie in het verhaal vervullen. De verteller van het verhaal heeft dat echter in het begin van het boek al door:

"Als sommige details fantastisch overkomen, glimlach en lees verder. Elk waargebeurd verhaal wordt door de verteller aangedikt en bijgekleurd, al was het maar omdat het geheugen niet alles kan terugbrengen en de emoties na lange tijd heftiger lijken dan op het moment zelf."

De roman gaat dus ook over de kunst van het vertellen en de keuzes die Koeleman heeft gemaakt over wat hij wel vertelt en wat hij liever achterhoudt. Hij heeft daarbij goed nagedacht over de scheidslijn tussen fictie en non-fictie.

Olympiërs van Hans Koeleman is dus een bijzondere roman over een topsporter die een droom najaagt. De schrijver heeft zijn eigen verleden op een mooie wijze verwerkt in een fictioneel verhaal en de spanningsboog blijft gedurende de hele roman hoog. Koeleman heeft met zijn roman aangetoond dat het bijna onhaalbare toch haalbaar kan zijn.