Komisch, tragisch en intrigerend

Als sopraan is de muziek van de Zauberflöte me natuurlijk niet onbekend. Welke sopraan droomt er niet van om ooit een loepzuivere hoge F af te leveren? Het zal in mijn geval vrees ik bij dromen blijven, maar ach. Ik ben echter minder bekend met het daadwerkelijke verhaal van deze opera. Dus toen ik dit boek ergens langs zag komen was ik ongelooflijk benieuwd! En toch heeft het nog wel even geduurd voor ik het daadwerkelijk kocht EN oppakte.

En wat ongelooflijk zonde dat ik er zo lang mee gewacht heb! Werring heeft echt een ongelooflijk mooi boek afgeleverd. Het is ongelooflijk goed en lekker geschreven en ondanks het feit dat het verhaal ietwat rommelig is, maar daar kan Werring niks aan doen, is Werring er echt ongelooflijk goed in geslaagd om mij als lezer mee te nemen in het verhaal en mij kennis te laten maken met deze kleurrijke personages.

Want de personages stelen wel echt de show. Het is duidelijk dat de personages ietwat karikaturaal zijn. Ze hebben een aantal eigenschappen die volledig uitvergroot en uitgespeeld worden en de echte diepgang ontbreekt. Werring is er echter wel in geslaagd om er net dat beetje meer van te maken dan pure karikaturen. En daardoor merkte ik dat ik de personages toch wel echt in mijn hart ging sluiten. Van Papageno tot de drie zusters van de nacht tot aan zelfs de Koningin van de Nacht.

Het plot an sich heeft wel wat van de bekende comedies van Shakespeare. Als in dat de personages een half boek lang naar elkaar op zoek zijn en door omstandigheden elkaar steeds mislopen. Daarnaast is het stuk doordrenkt met mijn favoriete vorm van drama: Dramatische ironie. Het is echter niet alleen maar een comedy. Er zit ook een bepaalde tragiek in deze karakters en dit verhaal en het is juist die combinatie die het verhaal zo interessant maakt dat het boek bijna niet is weg te leggen.