Leuk voor de liefhebber, maar geen schrijftechnisch hoogstandje

Mathieu van der Poel is nu al de renner van zijn generatie, en misschien zelfs wel de grote naam van het wielrennen van nu. Hij wint de ene wedstrijd na de andere: In het veldrijden, op de mountainbike en op de weg. En dat allemaal met de blinkende oogjes van een jongen die gewoon ongelooflijk veel plezier heeft in wat hij doet, die zijn sport en baan als een grote speeltuin ziet.

Dit boekje beschrijft het afgelopen jaar van Mathieu en hangt eigenlijk alles op aan die ene grote dag die voorlopig nog wel in het collectieve geheugen van de wielerliefhebbers blijft zitten: De Amstel Gold Race 2019. We lezen over de wedstrijden in het veld, op de mountainbike, op de weg, waar het mis ging, wat er goed ging en wat Mathieu geleerd heeft en we lezen waar hij dat geleerd heeft, hoe hij dat geleerd heeft en wat voor persoon hij is.

Het boek bevat een aantal leuke anekdotes, maar is toch vooral een opsomming van feiten die we al wisten of allemaal wel gezien hebben op televisie. Het was wat dat betreft niet heel nieuw en er zat ook maar weinig informatie van Van der Poel zelf in. Daarnaast, voor een boekje dat als kapstok toch de AGR gebruikt, kwam de AGR er maar karig vanaf. Van mij had dat wel wat meer gemogen.

En ook schrijftechnisch zijn er wel wat op- en aanmerkingen. Zo valt Massart regelmatig in herhaling en worden bepaalde dingen meerdere keren verteld in nagenoeg dezelfde bewoordingen. Als je zoals ik het hele boekje in een uurtje leest, valt dat op. Een extra ronde redactie had dit wellicht eruit kunnen halen en het boekje in elk geval schrijftechnisch een stapje hoger kunnen krijgen.

Ik denk dat veel pure wielerliefhebbers zich er niet aan zullen storen. Want Mathieu van der Poel spreekt tot de verbeelding en dit boekje weet wel goed weer te geven waarom. Voor wie dag in dag uit geniet van deze jong held, is het een heerlijke stukje herkenning en erkenning van, nu al, een icoon.