Nog een YA van de "oude stempel"

Al die jaren heb ik in het YA-wereldje rondgehangen zonder ooit een Mara Dyer boek gelezen te hebben. Natuurlijk, ik had wel van haar gehoord, of nog meer van Noah Shaw, maar het boek zelf was simpelweg nog niet op mijn pad gekomen. Tot ik de eerste twee boeken bijna een jaar geleden van iemand kon overkopen.

Nu, een jaar later, besloot ik de sprong te wagen en dit boek eindelijk eens op te pakken en al heel snel werd duidelijk dat dit nog een YA van de "oude stempel" is, zoals ze dat beginnen te noemen. De grote nadruk van het verhaal ligt op de opbloeiende romance tussen Mara en Noah en dit met een thriller-achtige achtergrond, waarbij langzaamaan steeds meer duidelijk wordt over wie Mara is en wat haar nu eigenlijk is overkomen.

Het duurde daarom even voor ik echt in het boek zat. Gedurende de afgelopen 15 jaar ben ik toch langzaamaan de interesse in romances als main plot van dit soort boeken gaan verliezen en zie ik de verhouding liever andersom. En hoewel ik het verhaal zeker niet saai of vervelend vond, begon het voor mij pas echt op gang te komen toen er steeds vaker en steeds meer puzzelstukjes kwamen en het mysterie meer en meer op de voorgrond kwam te staan.

Het laatste stuk, net als de rest van het boek heerlijk vlot en lekker geschreven, heb ik dan ook ademloos zitten lezen, zeker omdat ik me gedurende het verhaal toch wel was gaan hechten aan Noah en Mara, die allebei heerlijk menselijk zijn, met hun gebreken en tekortkomingen, en toch echt ongelooflijk goed bij elkaar passen.

Ik ben heel benieuwd naar het volgende deel en ik heb mijn moeder al beloofd dat ze mijn twee Nederlandse boeken mag hebben als ik de Engelse boxset ga kopen zodat ik ook deel drie heb. Op dit moment zie ik dat zeker wel gebeuren.