Een sfeervol verhaal over echte emoties

Een goed kort verhaal schrijven is misschien nog wel moeilijker dan een lang verhaal schrijven. Je hebt immers veel minder tijd om alles neer te zetten, de karakters te leren kennen en je uiteindelijke punt te maken. Ik was dan ook erg benieuwd naar dit korte verhaal en wat de auteur ervan zou maken. De flaptekst klonk in elk geval heel intrigerend. Ik was dan ook heel blij met mijn uitnodiging om mee te doen met de blogtour.

Dit verhaal moet het vooral hebben van de sfeer. De sfeer van het eiland zelf, de sfeer van het leven op het eiland, de mensen op het eiland en de sfeer van de zee. Gedurende het verhaal voelde ik de hele tijd dat er iets in de lucht hing, maar de auteur was niet van plan alle geheimen te snel prijs te geven. Sterker nog, hoewel we iets van antwoorden hebben gekregen, geeft de auteur nooit alle geheimen helemaal prijs.

De hoofdpersoon van het verhaal, Zoë, is een ietwat stil en introvert meisje. Het is niet helemaal duidelijk of ze altijd al zo geweest is of dat dit het gevolg is van het gedrag van haar broer, maar het is wel duidelijk dat de situatie waarin haar broer zit haar ontzettend veel doet. Ik wil uiteraard niet al te veel verklappen over het plot, maar ik vind het enorm mooi hoe ze uiteindelijk hun weg naar elkaar toch weer weten te vinden.

Hoewel het boek misschien wel bovennatuurlijke elementen bevat, is het verhaal eigenlijk in de basis een contemporary verhaal. Het gaat over mensen, over verdriet en zorgen, over zoeken en vinden, over vasthouden en loslaten. Het gaat over omgaan met emoties en verlies. Het gaat over het vinden van je eigen weg en het maken van moeilijke keuzes. Het is ook het soort verhaal waar iedereen iets anders uit gaat halen en iets anders in gaat lezen. Ik heb ervan genoten.