Een magische sprookje

Elk 4 jaar worden er 2 kinderen meegenomen uit Gavaldon naar de School voor Goed en Kwaad. Daar worden ze opgeleid tot een sprookjesfiguur. Sophie droomt ervan om op deze school te zitten en dan bij de afdeling Goed. Agatha gelooft echter niet in deze mythe en vind het maar onzin. Totdat ze beide op de school terecht komen. Alleen word Agatha op de school van goed gezet en Sophie op de school van kwaad. De schoolmeester heeft een grote fout begaan....

Het verhaal is lekker lang, wel meer dan 400 bladzijdes. Dus je bent als lezer lekker een lange tijd zoet met dit boek. Ik ben niet een hele grote fan van fantasie verhalen. Dit boek las lekker makkelijk, geen moeilijke woorden, geen moeilijke geschiedenis van de school etc. De hoofdstukken waren niet te lang. Wat ik zo mooi vond was, elke keer bij het begin van een nieuw hoofdstuk staat er onderin een illustratie afgebeeld. Deze illustratie had iets met het hoofdstuk te maken. In het boek zijn verschillende soorten lettertypes te vinden; bijvoorbeeld brieven. Dit maakte het lezen vermakelijker. Het verhaal is mooi beschreven, persoonlijk zou ik De School van Goed en Kwaad wel willen bezoeken. Sommige handelingen waren duister beschreven, het deed mij ook denken aan de stijl van Harry Potter.

Agatha wordt haar hele leven al geplaagd door kinderen uit Gavaldon. Zelfs als ze op de School komt van Goed wordt ze ook nog geplaagd door de immers. Iedereen vind haar maar raar. Toch zit er echt iets goed in Agatha. Sophie en zij vormen een iconische duo. Wat voor sprookjesfiguur worden ze dan? Sneeuwwitje en de Boze Stiefmoeder? Tedros was de jongen in het verhaal waar Sophie verliefd op werd, echter trekt hij zich ook naar Agatha toe. Hierdoor ontstaat er jaloezie tussen Sophie en Agatha. Op het einde van het verhaal waren er veel wendingen en het allerlaatste hoofdstuk was prachtig beschreven.

Lees de hele recensie op artforalways.nl