Lezersrecensie
Giftige tongen een boek met twee versnellingen
Giftige tongen Rosa Ventrella Een boek met 2 versnellingen.
.
Het boek wekte bij mij grootse verwachtingen. Rosa Ventrella wordt op de voorkaft vergeleken met Elena Ferrante. Jammer genoeg kan ze niet aan deze verwachtingen voldoen.
Het boek begint prachtig en kon mij geboeid houden tot over de helft. In dit mooie eerste deel leren we de familie Sozzu kennen opa Armando, oma Assunta, papa Nardo, mama Caterina, Teresa en Angelina.
Ze leven in de Arneo een arm landbouwgebied in Puglia. Opa is een verhalenverteller en Teresa, de oudste zus neemt zijn rol over. Het is door haar ogen dat we het leven van de personages kunnen meevolgen. Ze neemt ons mee doorheen de geschiedenis en de tradities van Italië. De mannen trekken naar de oorlog, werken op het land, worden uitgebuit, gaan de strijd aan met de rijke niets ontziende bezittersklasse. De vrouwen zijn overlevers. Ze moeten negatieve keuzes maken die hele levens zullen blijven beïnvloeden. Teresa beschrijft haar oma, haar moeder, de masciara’s de kruidenvrouwen, en jammer genoeg ook de giftige tongen, de roddelaarsters van het dorp. Elke vrouw zoekt op haar manier hoe ze deze harde traumatische tijden kan overleven.
Tussen deze vrouwen groeit de intoverte Teresa op samen met haar mooie zusje Angelina. Teresa kijkt op naar Angelina, die vlot is en altijd weet wat ze wil en wat ze moet zeggen. De tijd gaat voorbij en de kinderen groeien op tot jonge vrouwen. Angelina wil niet in de armoede blijven leven en maakt een keuze die fataal zal zijn.
In het eerste deel werd ik meegenomen door Teresa die met veel nostalgie, soms poëtisch vertelt over haar kindertijd, over de gebruiken in haar streek, hoe ze deze moeilijke tijden als kind heeft meegemaakt. Het is alsof je kijkt in een stroboscoop. En dat heb ik graag gelezen. In de laatste 100 bladzijden kijkt Teresa terug op wat er gebeurd is met Angelina. Ze vertelt over Angelina’s keuze om weg te geraken uit de armoede. Een keuze die verregaande gevolgen heeft. Dit deel kon mij minder boeien. De mooie beeldspraak in het eerste deel wordt in de tweede deel clichématig en langdradig uitgewerkt. Het personage van Angelina kon mij niet raken, het was voor mij te veel een stereotype...
Jammer dat Rosa Ventrella niet het hele boek heeft kunnen uitschrijven in dezelfde stijl.
Ann DV
.
Het boek wekte bij mij grootse verwachtingen. Rosa Ventrella wordt op de voorkaft vergeleken met Elena Ferrante. Jammer genoeg kan ze niet aan deze verwachtingen voldoen.
Het boek begint prachtig en kon mij geboeid houden tot over de helft. In dit mooie eerste deel leren we de familie Sozzu kennen opa Armando, oma Assunta, papa Nardo, mama Caterina, Teresa en Angelina.
Ze leven in de Arneo een arm landbouwgebied in Puglia. Opa is een verhalenverteller en Teresa, de oudste zus neemt zijn rol over. Het is door haar ogen dat we het leven van de personages kunnen meevolgen. Ze neemt ons mee doorheen de geschiedenis en de tradities van Italië. De mannen trekken naar de oorlog, werken op het land, worden uitgebuit, gaan de strijd aan met de rijke niets ontziende bezittersklasse. De vrouwen zijn overlevers. Ze moeten negatieve keuzes maken die hele levens zullen blijven beïnvloeden. Teresa beschrijft haar oma, haar moeder, de masciara’s de kruidenvrouwen, en jammer genoeg ook de giftige tongen, de roddelaarsters van het dorp. Elke vrouw zoekt op haar manier hoe ze deze harde traumatische tijden kan overleven.
Tussen deze vrouwen groeit de intoverte Teresa op samen met haar mooie zusje Angelina. Teresa kijkt op naar Angelina, die vlot is en altijd weet wat ze wil en wat ze moet zeggen. De tijd gaat voorbij en de kinderen groeien op tot jonge vrouwen. Angelina wil niet in de armoede blijven leven en maakt een keuze die fataal zal zijn.
In het eerste deel werd ik meegenomen door Teresa die met veel nostalgie, soms poëtisch vertelt over haar kindertijd, over de gebruiken in haar streek, hoe ze deze moeilijke tijden als kind heeft meegemaakt. Het is alsof je kijkt in een stroboscoop. En dat heb ik graag gelezen. In de laatste 100 bladzijden kijkt Teresa terug op wat er gebeurd is met Angelina. Ze vertelt over Angelina’s keuze om weg te geraken uit de armoede. Een keuze die verregaande gevolgen heeft. Dit deel kon mij minder boeien. De mooie beeldspraak in het eerste deel wordt in de tweede deel clichématig en langdradig uitgewerkt. Het personage van Angelina kon mij niet raken, het was voor mij te veel een stereotype...
Jammer dat Rosa Ventrella niet het hele boek heeft kunnen uitschrijven in dezelfde stijl.
Ann DV
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van AnnDV
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
