Recensie Brooklyn-dwaasheid

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.  Het is mijn eerste kennismaking met Paul Auster en hij leest enorm makkelijk. In een weekend uit en het voelde alsof mijn kennissenkring met tig personen was uitgebreid. Een verhaal over gewone mensen die zichzelf afvragen wat het doel is in hun leven, hoe je kunt leven op je eigen voorwaarden, om vrij te zijn, om een bepaalde mate van rust te vinden.
Een niet altijd makkelijk leven, zeker niet, een ieder met zijn eigen up en downs, eigenzinnigheid, dwaasheden en fouten. Soms zijn er gebeurtenissen als een schot in de roos, soms weet je niet welke kant op te bewegen, onderhevig aan toeval. En als het allemaal teveel wordt, het niet meer weten, dan is er een plek waar je je weer veilig voelt: een innerlijke schuilplaats; "de ideale kamer,het ideale huis, het ideale landschap"; Hotel Het Bestaan.

Ik vond het niet een super opmerkelijk boek, maar wel prettig. Het staat heel dicht bij het dagelijks leven en lijdt niet onder diepgaande filosofieen of heftige metaforen. Het taalgebruik is gewoon maar de personages zijn erg uitgewerkt, je leert ze kennen.

In recensies van 8Weekly en Humo zag ik opmerkingen dat dit boek niet helemaal representatief is voor zijn andere werk: dit werd omschreven als "luchtig" en "geen wereldprimeur maar eerder business as usual", terwijl hij voorheen voor verrassende wendingen en "heftiger" werk gezorgd heeft. Opmerkelijk dat dit boek als eerste in Nederland uitgegeven is.

Geen vijf duimpjes maar wel een goede vier en het heeft me verleidt om een van de andere titels te gaan lezen.
Wel een stukje dat mij heel erg opviel: Kafka, het verhaal van de pop, met aan het eind: "Ze heeft nu het verhaal, en als iemand het grote geluk heeft om in een verhaal, in een denkbeeldige wereld te kunnen leven, verdwijnen de pijn en het verdriet van deze wereld voorgoed. Want zolang het verhaal doorgaat, bestaat de werkelijkheid niet. "