Fantasievol en ontroerend

De Britse Lisa Thompson debuteerde vorig jaar met het jeugdboek De goudvisjongen over de 12-jarige Matthew die door omstandigheden zijn kamer moet verlaten, ondanks zijn dwangneurose. Ook in haar nieuwste boek, De nachtlantaarn, is de hoofdrol weggelegd voor een kwetsbare jongen van dezelfde leeftijd.

De titel van het boek verwijst naar een soort lamp die Nathans moeder voor hem maakte om hem te helpen zijn angst voor het donker te overwinnen. Nathan was nog erg jong toen zijn vader besloot een nieuwe liefde achterna te reizen waardoor het gezin wat stuurloos achterbleef. De komst van Gary verergerde de angsten van Nathan door zijn onvoorspelbare gedrag. Het blijft lang onduidelijk hoe oud Nathan eigenlijk is, zijn gedrag wisselt nogal van heel jong tot begin puber. Dat is op zich niet heel verwonderlijk, omdat Nathan een getraumatiseerde jongen is en ook nog eens aan zijn lot is overgeleverd. Zijn moeder is weg en zijn fantasie schotelt hem de meest angstaanjagende scenario’s voor over wat er met haar gebeurd kan zijn. Hij redt het redelijk in zijn eentje, maar zijn voorliefde voor bijvoorbeeld zijn Vraag maar raak bal voelt wat kinderlijk aan. Ook in zijn contact met leeftijdsgenoten is hij onhandig, wat stuurs en onzeker.

Twee vragen drijven de plot aan in De nachtlantaarn: waar is Nathans moeder en waar ligt de verstopte schat van William? De lezer krijgt antwoord op beide vragen en de ontknoping is niet helemaal onverwacht. Wellicht zelfs een beetje te veel van het goede. Toch heeft Lisa Thompson met De nachtlantaarn een ware pageturner geschreven, want je kunt niet anders dan doorlezen. Als lezer wil je gewoon zo snel mogelijk antwoorden op je vragen! De gemakkelijke manier van schrijven, de prettige bladspiegel en de leuke illustraties aan het begin van elk hoofdstuk maken De nachtlantaarn een heerlijk boek om te lezen.