Aangrijpend, puur en pakkend.

Het verhaal draait om Ivan, hij weet niet wat zijn geboortedatum is, net als het ontstaan van het verhaal: ergens in de zomer van 2007.
De inspiratie voor dit boek heeft Scott Stambach gekregen door een documentaire: Chernobyl Heart.. Dit ging over de ziekenhuizen in oost Europa waar patiënten van nucleaire explosies werden behandeld. Dit laat weer zien wat voor drama’s er kunnen gebeuren als het mis gaat met kernergie.
Scott heeft al deze kinderen een stem gegeven via dit boek, Ivan was geboren.

Ivan is zwaar gehandicapt, en is geestelijk zeer volwassen. Hij heeft een scherp observatie vermogen, is gek op lezen en worstelt met zichzelf. Hij heeft geen ouders en mist ze ook enorm, een ‘moeder’ in zijn gedachte helpt hem bij moeilijke vraagstukken.
Hij is in zijn leven nog nooit buiten de muren van het ziekenhuis Mozir, Wit-Rusland geweest waar ernstig zieke kinderen worden behandeld die waarschijnlijk zo zijn door een ontploffing van een kernreactor in 1986.
Iedere dag is hetzelfde voor hem. Hij observeert en omschrijft de andere patiënten op een mooie manier.
Zijn leven veranderd drastisch wanneer Polina komt, zij heeft een ongeneeslijke vorm van leukemie en is een sterke persoonlijkheid.
Zij veranderd het dagelijkse patroon van Ivan, steelt zijn lievelings boek en daagt hem uit. Een diepgewortelde liefde komt langzaam tot uiting. Zij maakt het leven voor Ivan draagelijk.
Dit verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat iedereen het verdiend om zich gewaardeerd en geliefd te voelen. Bovendien niemand verdiend het om onmenselijk behandeld te worden.