Lezersrecensie
De onthulling van een donker mysterie
In 261 zeer korte hoofdstukken neemt Chris Whitaker je in zijn nieuwste boek “De kleuren van het donker” mee naar het turbulente leven van Patch en Saint. Dit vijfde boek van de Britse auteur blinkt uit in mooie zinnen en prachtige metaforen en beeldspraak.
Al bij het eerste hoofdstuk is duidelijk dat er Patch iets ingrijpends staat te gebeuren maar de auteur laat redelijk lang in het midden wat er daadwerkelijk gebeurt.
In acht tijdsprongen die bij elkaar 26 jaar chronologisch omvatten leven we mee met Patch die dertien is in 1975 als het verhaal start. Zijn aanvankelijke onschuld veranderd in achterdocht, nonchalance en obsessief gedrag als hij opzoek gaat naar Grace. Een meisje dat zo belangrijk was in de donkerste periode in zijn leven en hem hielp zonder dat hij wist wie ze daadwerkelijk was. Sterker nog: was ze slechts fantasie of bestond ze echt? Wat bestaat echt in je hoofd en wat is fantasie? Deze zoektocht omvat zoals gezegd vele jaren en laat de lezer lang in twijfel of Patch in staat is om de waarheid boven tafel te krijgen. Vele personen maken zijn zoektocht mee en soms is het lastig om de personen op de juiste manier te plaatsen. Dat komt ook doordat ze soms subtiel naar voren komen in het boek en geen hoofdrol lijken te spelen.
Whitaker slaagt er ook bijzonder goed in om de lezer in het ongewis te laten door scènes zomaar af te breken en pas enkele hoofdstukken later hierover cruciale details te geven. Een scene in een dierentuin met een dierenarts ( wiens naam al vele jaren eerder op dook) is daar een voorbeeld van. Als later de hoofdpersoon gevraagd wordt naar de reden van de moord is het de taak van de lezer om de puzzelstukjes te plaatsen! En hoewel de hoofdstukken zoals gezegd kort zijn en er dus voldoende vaart in het verhaal zit weet Whitaker toch de tijd te nemen om alle personages te duiden en te omschrijven. Niet alleen hun rol in het verhaal maar ook hun kenmerken en interacties met de hoofdpersonen. Daarnaast is er ook zonder te vertragen veel ruimte voor het beschrijven van de sfeer en de omgeving. In dit laatste geval door bijvoorbeeld vele vogels bij naam te noemen en veel verdere informatie over flora en fauna toe te voegen. Dit vond ik een pluspunt omdat het mij en andere lezers snel “in het boek strekt” en op deze manier beeldend vertelt en de locatie en sfeer bepaald.
Citaat: "De grijze weg doorkliefde rijen bruin geworden tarwe, die net zo hoog stond als Saint lang was en die golfde alsof God het tapijt had weggetrokken onder het land, dat vervolgens door boeren was bewerkt voor het tot rust kon komen."
Dit boek heeft psychologische thriller als genre aanduiding. Maar wie echt voor een thriller gaat vol gruwelijkheden komt bedrogen uit en ook de kwalificatie van roman zou de lading niet dekken. Maar het boek beschrijft zeer mooi de jarenlange vriendschapsbanden en heeft voldoende plotwendingen en verrassingen om toch ademloos en voldaan het boek dicht te klappen. Een goede reden om dit boek met vier sterren te beoordelen.
Ik las dit boek met de LS Sterrenthriller Leesclub en dank Uitgeverij Luitingh – Sijthoff hartelijk voor dit recensie exemplaar.
Al bij het eerste hoofdstuk is duidelijk dat er Patch iets ingrijpends staat te gebeuren maar de auteur laat redelijk lang in het midden wat er daadwerkelijk gebeurt.
In acht tijdsprongen die bij elkaar 26 jaar chronologisch omvatten leven we mee met Patch die dertien is in 1975 als het verhaal start. Zijn aanvankelijke onschuld veranderd in achterdocht, nonchalance en obsessief gedrag als hij opzoek gaat naar Grace. Een meisje dat zo belangrijk was in de donkerste periode in zijn leven en hem hielp zonder dat hij wist wie ze daadwerkelijk was. Sterker nog: was ze slechts fantasie of bestond ze echt? Wat bestaat echt in je hoofd en wat is fantasie? Deze zoektocht omvat zoals gezegd vele jaren en laat de lezer lang in twijfel of Patch in staat is om de waarheid boven tafel te krijgen. Vele personen maken zijn zoektocht mee en soms is het lastig om de personen op de juiste manier te plaatsen. Dat komt ook doordat ze soms subtiel naar voren komen in het boek en geen hoofdrol lijken te spelen.
Whitaker slaagt er ook bijzonder goed in om de lezer in het ongewis te laten door scènes zomaar af te breken en pas enkele hoofdstukken later hierover cruciale details te geven. Een scene in een dierentuin met een dierenarts ( wiens naam al vele jaren eerder op dook) is daar een voorbeeld van. Als later de hoofdpersoon gevraagd wordt naar de reden van de moord is het de taak van de lezer om de puzzelstukjes te plaatsen! En hoewel de hoofdstukken zoals gezegd kort zijn en er dus voldoende vaart in het verhaal zit weet Whitaker toch de tijd te nemen om alle personages te duiden en te omschrijven. Niet alleen hun rol in het verhaal maar ook hun kenmerken en interacties met de hoofdpersonen. Daarnaast is er ook zonder te vertragen veel ruimte voor het beschrijven van de sfeer en de omgeving. In dit laatste geval door bijvoorbeeld vele vogels bij naam te noemen en veel verdere informatie over flora en fauna toe te voegen. Dit vond ik een pluspunt omdat het mij en andere lezers snel “in het boek strekt” en op deze manier beeldend vertelt en de locatie en sfeer bepaald.
Citaat: "De grijze weg doorkliefde rijen bruin geworden tarwe, die net zo hoog stond als Saint lang was en die golfde alsof God het tapijt had weggetrokken onder het land, dat vervolgens door boeren was bewerkt voor het tot rust kon komen."
Dit boek heeft psychologische thriller als genre aanduiding. Maar wie echt voor een thriller gaat vol gruwelijkheden komt bedrogen uit en ook de kwalificatie van roman zou de lading niet dekken. Maar het boek beschrijft zeer mooi de jarenlange vriendschapsbanden en heeft voldoende plotwendingen en verrassingen om toch ademloos en voldaan het boek dicht te klappen. Een goede reden om dit boek met vier sterren te beoordelen.
Ik las dit boek met de LS Sterrenthriller Leesclub en dank Uitgeverij Luitingh – Sijthoff hartelijk voor dit recensie exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
