Lezersrecensie
Vreemde relatie in curieus boek
Met "Vergeet de Meisjes" schreef Alma Mathijsen ( 1984, auteur/ beeldend kunstenaar) haar derde roman. De titel van het boek verwijst naar een gedicht dat voorkomt in een verhaal dat hoofdpersoon Iris vertelt.
De in Amerika wonende journalist met Nederlandse roots reist in opdracht van zijn redactie naar Nederland om Iris Kouwenaar te interviewen ter ere van haar bijna 20 jaar geleden verschenen boek Antidote. Een zeer succesvol debuut dat nooit meer overtroffen werd in al haar latere werk. Fields staat niet te juichen bij deze opdracht omdat hij én het boek nooit las én een antipathie heeft tegen deze eigenzinnige schrijfster. Al snel komt fields erachter wat de reden is van de al jaren durende stilte rond Iris Kouwenaar.
Het boek vertelt hoofdzakelijk vanuit het perspectief van Fields. Helaas niet altijd even consequent wat soms tot verwarring lijdt. Op een zeer bijzondere manier, die toch niet erg geloofwaardig overkomt, aanschouwd Fields het teruggetrokken leven van de twee vrouwen die geheel geïsoleerd leven. Iris lijdt aan lichamelijke kwalen en Kay lijkt psychisch niet erg stabiel waar het is niet helemaal duidelijk wie van wie afhankelijk is. Als lezer hou je heel lang het idee dat je te maken hebt met een bizarre relatie in een bizar boek. Wat het boek bizar maakt is het ongeloofwaardige gluren ( Fields noemt het observeren!) vanuit een slaapkamerkast waar hij miraculeus en ongezien in terecht komt en even ongeloofwaardig een etmaal later door Iris ontdekt wordt en haar bereidheid om hem onder het bed te verstoppen.
En toch is er wel de nieuwsgierigheid, juist omdat het zo apart is, die je dwingt om door te lezen. Waarom houdt Kay zo gedetailleerd een dagboek bij? Waarom is Iris zo gelaten over haar ziekzijn en afhankelijkheid? Wat maakt hun buitengewone relatie zo mysterieus?
De fascinatie voor sterke vrouwen die in het hele boek naar voren komt door de verhalen die Iris vertelt op verzoek van Kay maakt het intrigerend omdat juist de afhankelijkheid minstens zo aanwezig is in het boek. Een tegenstrijdigheid waar Mathijsen mee speelt in haar boek.
Al met al een boek dat vaak de wenkbrauwen doet optrekken en zeker niet standaard is.
De in Amerika wonende journalist met Nederlandse roots reist in opdracht van zijn redactie naar Nederland om Iris Kouwenaar te interviewen ter ere van haar bijna 20 jaar geleden verschenen boek Antidote. Een zeer succesvol debuut dat nooit meer overtroffen werd in al haar latere werk. Fields staat niet te juichen bij deze opdracht omdat hij én het boek nooit las én een antipathie heeft tegen deze eigenzinnige schrijfster. Al snel komt fields erachter wat de reden is van de al jaren durende stilte rond Iris Kouwenaar.
Het boek vertelt hoofdzakelijk vanuit het perspectief van Fields. Helaas niet altijd even consequent wat soms tot verwarring lijdt. Op een zeer bijzondere manier, die toch niet erg geloofwaardig overkomt, aanschouwd Fields het teruggetrokken leven van de twee vrouwen die geheel geïsoleerd leven. Iris lijdt aan lichamelijke kwalen en Kay lijkt psychisch niet erg stabiel waar het is niet helemaal duidelijk wie van wie afhankelijk is. Als lezer hou je heel lang het idee dat je te maken hebt met een bizarre relatie in een bizar boek. Wat het boek bizar maakt is het ongeloofwaardige gluren ( Fields noemt het observeren!) vanuit een slaapkamerkast waar hij miraculeus en ongezien in terecht komt en even ongeloofwaardig een etmaal later door Iris ontdekt wordt en haar bereidheid om hem onder het bed te verstoppen.
En toch is er wel de nieuwsgierigheid, juist omdat het zo apart is, die je dwingt om door te lezen. Waarom houdt Kay zo gedetailleerd een dagboek bij? Waarom is Iris zo gelaten over haar ziekzijn en afhankelijkheid? Wat maakt hun buitengewone relatie zo mysterieus?
De fascinatie voor sterke vrouwen die in het hele boek naar voren komt door de verhalen die Iris vertelt op verzoek van Kay maakt het intrigerend omdat juist de afhankelijkheid minstens zo aanwezig is in het boek. Een tegenstrijdigheid waar Mathijsen mee speelt in haar boek.
Al met al een boek dat vaak de wenkbrauwen doet optrekken en zeker niet standaard is.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Annemieke Nierop
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
