Lezersrecensie
Het effect van Lief zijn volgens Joy
In Liefs van Joy gaan we verder mee in de avonturen van het vrolijke meisje met het baksteenrode haar. In dit tweede deel starten al haar belevenissen vanuit Platanentuin 48 in Engeland
. Niet meer vanuit avontuurlijke, exotische woonadressen van weleer toen de familie nog reisde van het ene adres naar het andere ( “we hebben in het stille midden van nergens gewoond en in steden waar het lawaai nooit ophield”). Maar ook vanuit dit adres zijn er “dingen” die belangrijk zijn. Kleine ernstige dingen waar Joy Applebloom mee moet jongleren. Want hoewel opgewekt heeft ze toch wel een lijstje met zaken dat opgelost moet worden. Want ja, je wil als tien jarig meisje niet dat je opa eenzaam is of je beste vriend Benny gepest wordt. En als je het voor elkaar krijgt om te zorgen dat je juf, Mevrouw Hunter je tenminste aardig gaat vinden is dat alles bij elkaar een flinke missie!
De Britse Jenny Valentine ( 1970) heeft met Liefs van Joy een heerlijk boek geschreven voor 7 plussers. Ze neemt je mee in de belevenissen van een optimistisch meisje dat er in slaagt om alles van een zonnige zijde te zien. En die vrolijkheid werkt aanstekelijk en dat kunnen kinderen in deze tijd wel gebruiken. De avonturen zijn soms hilarisch en geestig maar ook de serieuze onder toon ontbreekt natuurlijk niet. De woordkeuze is spontaan en geestig en vertelt vanuit Joy haar denkwereld, haar plannen en vooral haar aandacht:
“Ik weet niet of ik daar goed in ben en ook niet of ik het soort iemand ben die kan toekijken hoe haar beste vriend voor haar ogen krimpt en niets doet om het beter te maken. Maar in plaats van zeggen wat ik echt vind ga ik over op een ander onderwerp. Ik heb het over hoe snel kleine windhonden kunnen rennen. Ik vraag aan Benny wat voor hond hij zou kiezen als hij er een mocht hebben. En wat voor dier hij zou zijn als hij kon kiezen. Ik vraag hem waarom labradoedels niet labrapoepers heten. Ik praat hem bij over de Busters- situatie. Dit doe ik allemaal omdat je als je naar een echte scht op zoek bent, heel voorzichtig moet graven. Je moet langzaam te werk gaan en speciale lepels gebruiken eb potloodjes en kleine kwastjes die één voor één vlekjes of stof verwijderen. Je kunt niet zomaar in racetempo je gang gaan en met een grote schep zwaaien om de schat te ontdekken. Aan zeldzame en waardevolle dingen heeft niemand iets als ze aan gruzelementen worden geslagen. “
Zonder moeilijke woorden zijn de teksten uitgebreid, rijk en veelomvattend. De zielenroerselen van een jong meisje goed weergegeven met alle onzekerheden maar vooral ook doortastendheid. En dat maakt dat het niet alleen maar luchtig is maar ook zeker serieus! De hoofdstukken zijn kort maar de zinnen zijn lang maar wervelend! Een fijn boek over vriendschap, het goede in een ander zien en je inzetten voor een ander!
. Niet meer vanuit avontuurlijke, exotische woonadressen van weleer toen de familie nog reisde van het ene adres naar het andere ( “we hebben in het stille midden van nergens gewoond en in steden waar het lawaai nooit ophield”). Maar ook vanuit dit adres zijn er “dingen” die belangrijk zijn. Kleine ernstige dingen waar Joy Applebloom mee moet jongleren. Want hoewel opgewekt heeft ze toch wel een lijstje met zaken dat opgelost moet worden. Want ja, je wil als tien jarig meisje niet dat je opa eenzaam is of je beste vriend Benny gepest wordt. En als je het voor elkaar krijgt om te zorgen dat je juf, Mevrouw Hunter je tenminste aardig gaat vinden is dat alles bij elkaar een flinke missie!
De Britse Jenny Valentine ( 1970) heeft met Liefs van Joy een heerlijk boek geschreven voor 7 plussers. Ze neemt je mee in de belevenissen van een optimistisch meisje dat er in slaagt om alles van een zonnige zijde te zien. En die vrolijkheid werkt aanstekelijk en dat kunnen kinderen in deze tijd wel gebruiken. De avonturen zijn soms hilarisch en geestig maar ook de serieuze onder toon ontbreekt natuurlijk niet. De woordkeuze is spontaan en geestig en vertelt vanuit Joy haar denkwereld, haar plannen en vooral haar aandacht:
“Ik weet niet of ik daar goed in ben en ook niet of ik het soort iemand ben die kan toekijken hoe haar beste vriend voor haar ogen krimpt en niets doet om het beter te maken. Maar in plaats van zeggen wat ik echt vind ga ik over op een ander onderwerp. Ik heb het over hoe snel kleine windhonden kunnen rennen. Ik vraag aan Benny wat voor hond hij zou kiezen als hij er een mocht hebben. En wat voor dier hij zou zijn als hij kon kiezen. Ik vraag hem waarom labradoedels niet labrapoepers heten. Ik praat hem bij over de Busters- situatie. Dit doe ik allemaal omdat je als je naar een echte scht op zoek bent, heel voorzichtig moet graven. Je moet langzaam te werk gaan en speciale lepels gebruiken eb potloodjes en kleine kwastjes die één voor één vlekjes of stof verwijderen. Je kunt niet zomaar in racetempo je gang gaan en met een grote schep zwaaien om de schat te ontdekken. Aan zeldzame en waardevolle dingen heeft niemand iets als ze aan gruzelementen worden geslagen. “
Zonder moeilijke woorden zijn de teksten uitgebreid, rijk en veelomvattend. De zielenroerselen van een jong meisje goed weergegeven met alle onzekerheden maar vooral ook doortastendheid. En dat maakt dat het niet alleen maar luchtig is maar ook zeker serieus! De hoofdstukken zijn kort maar de zinnen zijn lang maar wervelend! Een fijn boek over vriendschap, het goede in een ander zien en je inzetten voor een ander!
1
Reageer op deze recensie
