Honingh geeft diversiteit een stem in Sem Valentijn’s brieven

Met Elke dag broerdag en Struikmeisje bewees Tineke Honingh al zich buitengewoon goed in te kunnen leven in de gedachtewereld van jonge kinderen en ze op deze manier goed hun verhaal te laten vertellen. In haar nieuwste boek Groeten van Sem Valentijn past ze deze gave opnieuw toe maar dan voor een wat oudere doelgroep vanaf 12 jaar. Ook nieuw is de vorm: dankzij de brieven die Sem schrijft aan Haz, haar favoriete game personage leren we haar kennen en krijgt de lezer op een zeer fijne, prettige leesbaar manier een kijkje in haar brugklasserleven waarin vrienden en een band een belangrijk aandeel hebben.

En Sem heeft het niet makkelijk in de WLW. Want als meisje dat gek is op gamen is een Wifi Loze Week knap waardeloos! Toch is dit niet alleen maar Game Over. Het is de start van een wervelende, enerverende maar ook lastige zes weken waarin Sem veel leert over de Liefde, Stans, zichzelf en je zelf ontdekken ( of al zijn), je talenten, de Beatles en verrassingen. Want ja, in Januari kan het toch niet anders met zo’n achternaam dat je toeleeft naar die 14de februari. Al mag het voor Sem wel een tandje minder maar dat is lastig in een gezin met één oudere bemoei en zorg broer Mace, een vader en moeder die gek zijn op Valentijns verrassingen én een inwonende opa die zijn zieke vrouw Bettie in het verpleeghuis nog één keer mindblowing wil imponeren!

De aanhef in de brieven zijn heel verschillend en geven al een glimp van de inhoud weer. Há Haz is veel vrolijker en lichtvoetiger dan Lieve Haz dat meer ontboezemingen kent en meer lastiger zaken ter sprake brengt. Door deze eenvoudige maar ook veel meer andere zorgvuldig gekozen woorden weet Honingh een strak verhaal neer te zetten waarmee juist de gevoelens van Sem maar ook haar vrienden uit de band en de familie heel liefdevol en warm weergegeven worden. En precies dat maakt het boek zó geschreven dat veel jongeren zich hierin zullen herkennen en gehoord voelen. Sem haar beste vriend Cas die het roer omgooit en zich stoer Kes laat noemen en openlijk in kleine kring van school uit komt als Non Binair persoon heeft nog heel wat hobbels glad te strijken. En ook vriendin Liv weet nog niet helemaal waar voor moet gaan. Indrukwekkend is ook de rol die de ouders en grootouders van Sem hebben in het boek. Ze zorgen voor elkaar en laten zien dat liefde van alle tijden is en ook waardevol als je ouder bent. En dat je ouders ook een leven hadden voordat ze vader en moeder werden wordt Sem heel integer verteld. De titel van het boek is een verwijzing naar de afsluitingen van de brieven waarin Sem haar verhaal verteld.

In het boek komen serieuze onderwerpen aan bod, zoals een ernstig zieke oma, acceptatie, geaardheid en puberperikelen maar nergens is het boek té zwaar. Grappig zijn de Jillies, Ook de opgewektheid van oma Bettie en woordkeuze van de auteur geeft voldoende tegenwicht. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en heb bewondering voor de wijze waarop Honingh diversiteit in het boek een gezicht én stem geeft. Wat mij betreft is dit een mindblowing boek voor 12 plussers.

Annemieke Nierop