Lezersrecensie
Intens
Van Uitgeverij Doornwater de imponerende roman "Wat wij nalaten" mogen ontvangen.
De titel "Wat wij nalaten" is niet alleen op dit feit, mijn inziens, maar op vele facetten in het leven van toepassing.
De auteur is Joyce Bergvelt, bekend van al eerdere historisch geschreven romans.
Op de cover zie je een bos bloemen. Één enkele bloem bloeit nog, andere bloemen verwelken en laten blaadjes los.
De schrijfstijl is fijn en heerlijk om te lezen. Het boek begint in 1945 maar regelmatig komen stukken van rond 2008 ook ter sprake. De namen van de bases en de namen zijn gefingeerd.
Het is maart 1945. Een vader, moeder, 5 dochters en 3 zonen. De vader is op de hoogte dat 2 van de zonen in het verzet zitten. De jongste (17 jaar) Pieter mag na veel aandringen ook mee doen. Moeder is van dit alles niet op de hoogte. Dochter Greetje wordt verliefd op een oud-klasgenoot die zich heeft aangesloten bij de NSB. Greetje wordt uit de familie verbannen. Elke keer wordt er bij onraad op het raam getikt. Op een gegeven moment worden de zoons Robert en Frank opgepakt. Pieter is verborgen en gelukkig niet gevonden. Nooit heeft iedereen geweten wat er met de twee broers is gebeurd.
In Duitsland ligt de vader, Mathias Heumer oud soldaat, echtgenoot en vader van twee dochters op sterven. Hij vraagt om zijn laatste wens in vervulling te laten gaan. Dit brengt een scheuring in het gezin. De oudste dochter Anna gaat met haar zoon Tomas op onderzoek uit en richten de Stichting Herdenking Rhenenbruck op. Pieter die na de oorlog, net zoals zovelen, is geëmigreerd naar Canada wordt door zijn zoon en kleindochter aan het internet gezet. Door het internet komen er zaken uit het verleden naar boven. Zaken waar nooit over gesproken werd. Ze gaan naar de herdenking en die herdenking brengt een grote omslag in het leven van allen.
Dit boek is ingrijpend. Dit gaat over de Tweede Wereldoorlog. Maar er zijn ook bij andere gezinnen in het heden en verleden zaken gebeurd waarover niet gesproken werd/wordt. Denk bijvoorbeeld aan de mensen die aan de Birma spoorlijnen hebben gewerkt. De oorlog in Gaza. Maar ook baby's die geadopteerd werden tegen de wil van de tienermoeder. Het misbruik/geweld ga zo maar door.
De titel "Wat wij nalaten" is niet alleen op dit feit, mijn inziens, maar op vele facetten in het leven van toepassing.
De auteur is Joyce Bergvelt, bekend van al eerdere historisch geschreven romans.
Op de cover zie je een bos bloemen. Één enkele bloem bloeit nog, andere bloemen verwelken en laten blaadjes los.
De schrijfstijl is fijn en heerlijk om te lezen. Het boek begint in 1945 maar regelmatig komen stukken van rond 2008 ook ter sprake. De namen van de bases en de namen zijn gefingeerd.
Het is maart 1945. Een vader, moeder, 5 dochters en 3 zonen. De vader is op de hoogte dat 2 van de zonen in het verzet zitten. De jongste (17 jaar) Pieter mag na veel aandringen ook mee doen. Moeder is van dit alles niet op de hoogte. Dochter Greetje wordt verliefd op een oud-klasgenoot die zich heeft aangesloten bij de NSB. Greetje wordt uit de familie verbannen. Elke keer wordt er bij onraad op het raam getikt. Op een gegeven moment worden de zoons Robert en Frank opgepakt. Pieter is verborgen en gelukkig niet gevonden. Nooit heeft iedereen geweten wat er met de twee broers is gebeurd.
In Duitsland ligt de vader, Mathias Heumer oud soldaat, echtgenoot en vader van twee dochters op sterven. Hij vraagt om zijn laatste wens in vervulling te laten gaan. Dit brengt een scheuring in het gezin. De oudste dochter Anna gaat met haar zoon Tomas op onderzoek uit en richten de Stichting Herdenking Rhenenbruck op. Pieter die na de oorlog, net zoals zovelen, is geëmigreerd naar Canada wordt door zijn zoon en kleindochter aan het internet gezet. Door het internet komen er zaken uit het verleden naar boven. Zaken waar nooit over gesproken werd. Ze gaan naar de herdenking en die herdenking brengt een grote omslag in het leven van allen.
Dit boek is ingrijpend. Dit gaat over de Tweede Wereldoorlog. Maar er zijn ook bij andere gezinnen in het heden en verleden zaken gebeurd waarover niet gesproken werd/wordt. Denk bijvoorbeeld aan de mensen die aan de Birma spoorlijnen hebben gewerkt. De oorlog in Gaza. Maar ook baby's die geadopteerd werden tegen de wil van de tienermoeder. Het misbruik/geweld ga zo maar door.
1
Reageer op deze recensie