Adembenemend

Van Carl Slotboom had ik al het voorrecht om de romans "Bevroren Tijd" en "Weer net als eerst" te mogen lezen en recenseren. Na het lezen van beide romans was ik al enorm onder de indruk. En nu de roman: "De tijd voorbij" (Abbekerk, Lambertschaag en omliggende dorpen tijdens de Tweede Wereldoorlog).
De titel is passend bij deze roman, dat merk je als je de roman leest.
Op de cover zie je in de verte boerderijen en uitgestrekte weilanden, met een houten hek op de voorgrond.
De schrijfstijl vind ik weer fenomenaal. Zo mooi wordt alles tot in detail beschreven. Deze roman triggert je om verder te lezen.

Onlangs is een oude man weduwnaar geworden. Na het overlijden van zijn vrouw besluit hij terug te gaan naar zijn geboortegrond in Westfriesland. Zijn geboortegrond heeft hij sinds zijn jeugd niet meer bezocht uit angst om weer geconfronteerd te worden met een dramatische gebeurtenis in het verleden. Hij neemt intrek in een hotel. Bij het bezoeken van bekende plekken uit zijn jeugd ontmoet hij een kleine jongen. De kleine jongen begeleidt de man op onverwachte momenten. De jongen komt en gaat. Welke rol speelt de jongen in het leven van de man? De tijdgeest van de Tweede Wereldoorlog de speelt een enorme rol hier in.

Deze roman is zo mooi. Hoe een kind de oorlogstijd heeft ervaren en zijn gevoel jaren heeft onderdrukt. Het verleden en heden zijn met elkaar verbonden blijkt uit deze roman. Het is een roman met een duidelijke boodschap voor mij, dat je altijd het kind in je moet koesteren.