Dit boek is zeker de moeite waard om te lezen en er vervolgens over na te denken.

Je kan veel uit dit boek leren. Het begint met de vaststelling dat er in onze maatschappij veel gevoelens van onzekerheid en onveiligheid bestaan, en soms een gevoel van crisis. Het boek kijkt naar onze maatschappij in de geest van Spinoza, en bespreekt wat de verschillen zijn met andere visies, zoals Christendom, Islam, Humanisme, Liberalisme, Communisme, Socialisme. Het boek sluit af met hoofdstukken over moraal en recht, de rechten van dieren en mensen, en economie. De natuur die allesbepalend is vormt een terugkerend thema, vandaar de titel: de natuur als wetgever. Met andere woorden: mensen zijn van nature groepsdieren die voor hun voortbestaan afhankelijk zijn van de groep.

De veelheid aan onderwerpen maken dat het boek flink wat van de lezer vraagt. Dat hoeft geen bezwaar te zijn maar het zou jammer zijn als er lezers afhaken terwijl ze wel geinteresseerd zijn in de vraagstukken in dit boek. Voor mijn gevoel zou het boek wat levendiger worden door de persoon en gedachten van Spinoza sterker als rode draad te gebruiken, en daarbij voorbeelden uit zijn tijd te vergelijken met onze tijd. Daarmee illustreer je ook dat Spinoza besefte dat maatschappelijke vooruitgang vaak in golven afgewisseld wordt met neergang, en dat het idee van continue vooruitgang een illusie is. Dat betekent dat we ons in elk tijdperk moeten inspannen om de weg naar vooruitgang te zoeken. Daarom juist is dit boek de moeite waard om er inspiratie uit te halen en je eigen mening te vormen.