Een aanrader: échte literatuur, maar dan toegankelijk voor iedereen

Een prachtig boek. Ontzettend prettig geschreven en daardoor heel leesbaar. Om het anders te zeggen: literatuur, maar dan op een toegankelijke manier.

Het boek speelt zich grotendeels af in een Katholiek weeshuis en volgt het verhaal van Joseph en zijn vriendengroep in dat weeshuis. Om geen spoilers te vermelden zal ik verder niets over de verhaallijn zeggen.

Wat ik het allermooist vond aan het boek is dat de auteur een soort onderkoelde vorm van humor heeft, die erg goed bij het niet altijd even vrolijke timbre van het verhaal past. Het maakt het boek net wat lichtvoetiger en onderstreept het grote schrijverstalent van de auteur zonder dat het pocherig wordt. Een paar voorbeelden uit het boek, toevallig beide over de omgang van Joseph met Rose:

"De oude vrouw zat het hele uur dat de les duurde als chaperonne bij ons, een nogal nuttige voorzorgsmaatregel, zo'n innige hekel hadden Rose en ik aan elkaar. Maar bij Tristan en Isolde waren de dingen ook zo begonnen, en de familie wilde niet het risico lopen dat er opoit een opera over ons zou worden geschreven."

en:

"Ze leek kwaad, toch had ik niets gedaan. Ik had nog niet de wijsheid van volwassen mannen, die weten dat het op het gebied van prikkelbaarheid met vrouwen net zo is als met de Kerk. Dat je per definitie hebt gezondigd, in-gedachten-in-woorden-in-gebaren-en-uit-nalatigheid, en dat je zelfs als je niets hebt gedaan om vergeving moet weten te vragen, omdat het nergens toe dient je tegen een goddelijk decreet te verzetten."

Zeker vier sterren!