Een meesterwerk!

Voor deze review, waarbij ik niet alleen Het gulden vlies van Thule, maar ook de hele trilogie beschrijf, zal ik een onfatsoenlijke hoeveelheid daverende bijwoorden gebruiken. Het is niet anders; deze boeken van Thea Beckman zijn sensationeel, groots en bovenmatig fantastisch.

De toekomsttrilogie; Kinderen van moeder aarde, Het helse paradijs en Het gulden vlies van Thule vormen een kolossaal statement aan de wereld, verpakt in een verhaal van jewelste. de boeken zijn zo krachtig dat ze vormend kunnen zijn voor wie ze leest. Om die reden hoort deze trilogie thuis in elke goede opvoeding wat mij betreft. Op sublieme wijze raakt het verhaal fundamentele thema's als rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid, respect, eerlijkheid, compassie, rouw en zoveel meer. Elk boek heeft mij geraakt; alles klopt er aan: karakters zijn onnavolgbaar goed en geloofwaardig, de verhaallijn is onvoorspelbaar en spannend tot de laatste letter en de schrijfstijl is elegant, en door zijn soberheid zo ontzettend rijk. Beckman biedt hierdoor een vriendelijke uitgestoken hand naar de lezer die er met zijn/haar eigen fantasie totaal in meegesleurd wordt. Ik vind de trilogie een meesterwerk.

Dit laatste boek heeft een jonge, vrouwelijke hoofdpersoon. Een jong meisje dat door de ogen van de een ondergeschikt en nauwelijks vermeldenswaardig is en door de ogen van de ander groots en toekomstbepalend. Ze bloeit op gedurende het verhaal en heeft, en voor wie geldt dat niet in het echte leven, moeite om zichzelf als meer te zien dan ondergeschikt. Al lijkt ze onbewust steeds meer te groeien en neemt haar zelfvertrouwen tevens toe. In die zin leest het boek ook als een coming of age.

Het is razend knap hoe Beckman lezers verleidt naar een wereldbeeld waarbij de balans in de natuur, zorg om de aarde, de idiotie van rijkdom, de flagrante logica van circulariteit, de vanzelfsprekende significantie van typisch feminiene eigenschappen en hardnekkig vasthouden aan waar je in gelooft. Ook als de omstandigheden het verschrikkelijk moeilijk maken. In die zin zijn de boeken hoopvol en een houvast. Maar ook een slijpsteen voor je eigen overtuigingen, gewoontes en behoeftes. Beckman is, op een verholen, impliciete manier heel streng richting haar lezers. Zonder het ooit zo rechtstreeks uit te spreken legt ze de lat hoog voor hoe je je leven inricht, hoe je met anderen omgaat en welke waarden daarbij belangrijk zijn. Dominante kapitalistische overtuigingen gelden bij Beckman als volkomen inferieur. En ze heeft gelijk. Het moralisme van Beckman is me onder de huid gaan zitten; bladzijde voor bladzijde opgebouwd in de vorm van een van de mooiste verhalen dat ik ooit las.

Zes sterren, om teleurstellende technische redenen naar beneden afgerond.