Een schilderij van woorden

Recensie van het boek ;
Waar maanlicht vleugels raakt’

Geschreven door Dietske Geerlings


Op de voorkant staat een afbeelding van Beethoven en wat dit te maken heeft met het verhaal wordt al snel duidelijk.

De beschrijving op de achterkant is als volg;
Als de Mondscheinsonate feitelijk net zo weinig te maken heeft met Beethoven als met de dertien Heinkels HE 111 die in 1940 Coventry bombardeerden, en als het levensverhaal van Beethoven in kinderhanden wordt tot sprookje van ‘Beethoofd en Joeliejetta’, kraakt de geschiedenis in haar voegen en ont-staan herinneringen op het moment dat het vliegtuig gaten slaat en het maanlicht vleugels raakt.

Het eerste dat me aantrok was het gebruik van diverse lettertypen en het spelen met het plaatsen van de woorden op het papier. Voor mijn gevoel is dit zoiets als schilderen met woorden of muziek maken met letters.
Het verhaal gaat over de 5 jarige Jytte. Ze verliest haar moeder bij een vliegtuigongeluk. Door het geschrevene wordt je meegenomen in de wereld van dit meisje en haar intense verdriet. Het is prachtig beschreven.
Dan is daar nog haar (stief) vader Anton en ook via zijn ogen mag je meevoelen met zijn verdriet.
Zijn moeder verdwijnt langzaam in haar herinneringen en maakt daarom nu en dan weer de oorlog mee die ze dacht te zijn vergeten.
Nu en dan wordt de tekst onderbroken door prachtige tussenteksten. Er zijn parallelle lijnen te ontdekken in de levens van zowel Aron en Jytte als zijn moeder en zijn overleden vrouw Dorinthe.
Het boek is prachtige geschreven. Ik vind het echt een schilderij van woorden. En ook al begrijp ik de cover en de omschrijving achterop het boek, toch ben ik bang dat het niet meteen begrepen wordt en velen het zullen laten liggen. En dit is echt zonde. Het leven van de hoofdpersonen is beschreven als een Monscheinsonate en dat moet je echt begrijpen wil je het boek oppakken. Toch is het zeker dat waard en ik geef van harte 5 sterren.