Een goed vervolg op boek 1

'Zo lang er leven is' van Hendrik Groen is een waardige opvolger van dagboek 1. Ik houd zo van Hendrik. Hij is de leukste opa en liefste schat van een oudje die je je kunt voorstellen. Werd iedereen maar zo oud? Nee, dat niet. Want dan valt er niet te onderscheiden, en bovendien zou er dan niets te schrijven zijn voor Hendrik. Zijn observaties van het dagelijks leven in het bejaardentehuis in Amsterdam Noord zijn haarscherp en zijn commentaar is nog scherper. De levenslessen die hij geeft zijn voor iedereen, jong, oud, en alles ertussenin. Ik geloof dat je 'later' als je oud bent terugkijkt op de dingen in het leven, en dan met name spijt hebt van de dingen die je niét hebt gedaan. Having said that, ikzelf ben ook een eeuwige twijfelaar en voorzichtige uitsteller van belangrijke zaken en beslissingen. Maar nu ik Hendrik deel 2 uit heb zal ik eens een frisse wind door het leven laten waaien. Ik mis Hendrik nu alweer en hoop vurig dat begin 2017 een nieuw jaardagboek uitkomt betreft 2016…..