Lezersrecensie
Een verknipte moeder
Schrijfster Renate Dorrestein (1954) begon van freelance journaliste, later deed ze ook redactiewerk. In 1983 debuteerde Dorrestein als romanschrijfster met ‘Buitenstaanders’, maar is vooral bekend van ‘Verborgen gebreken’. Ze won de Annie Romeinprijs in 1993 en werd een aantal keer genomineerd voor andere prijzen. In 1997 schreef ze het boekenweekgeschenk, tien jaar later ook een essay, in 1998 kwam ‘Een hart van steen’ uit.
‘Een hart van steen’ speelt zich grotendeels af in Haarlem, in een villa, waar tussen 1950 en 1975 een bedrijf ‘Bureau van Bemmel’ was gevestigd. Dit bedrijf doet aan knipsels uit kranten over verschillende artikelen uit Amerika.
De lezer ontmoet Ellen van Bemmel, die 25 jaar na een drama, haar ouderlijk huis koopt en vertelt over het leven van de Van Bemmels. Haar verhaal begint toen ze elf was, haar moeder is zwanger van een volgende kind. Dit kind zorgt echter voor een enorme verandering in het dagelijks leven, vooral de moeder gedraagt zich opeens anders. Niemand weet wat er is gebeurd, hoe hiermee om te gaan en wat eraan gedaan kan worden. Pas later zal Ellen leren wat er echt speelde.
Renate Dorrestein weet de spanning op te voeren, door elke keer iets te onthullen van wat er zich heeft afgespeeld. Ze schrijft vlot, luchtig en met humor, terwijl het verhaal eigenlijk best eng is. Dorrestein heeft het verhaal niet te lang laten doorgaan, waardoor het geen sleur wordt, maar op het juiste moment stop. Ze laat mooi het heden en verleden in balans. In het heden zit ook nog wereldproblematiek, terwijl het verleden vooral geschiedenis beschrijft met onder andere de maanlanding. Dorrestein heeft een voorkeur op het bizarre, dat ook te merken is bij dit verhaal.
Ik las de Lijsters editie van 2003, ik stoorde me enorm aan overduidelijke taalfouten (bijvoorbeeld belden in plaats van beiden) en stond daarom op het punt het boek niet uit te lezen. Toch was ik nieuwsgierig naar de afloop, wat het drama was dat zich heeft afgespeeld, en las verder. Ik las met afschuw wat de moeder deed, vooral met het pasgeboren kind, en vond het steeds enger worden. Ik weet niet of ik fan zal worden van Dorrestein.
‘Een hart van steen’ speelt zich grotendeels af in Haarlem, in een villa, waar tussen 1950 en 1975 een bedrijf ‘Bureau van Bemmel’ was gevestigd. Dit bedrijf doet aan knipsels uit kranten over verschillende artikelen uit Amerika.
De lezer ontmoet Ellen van Bemmel, die 25 jaar na een drama, haar ouderlijk huis koopt en vertelt over het leven van de Van Bemmels. Haar verhaal begint toen ze elf was, haar moeder is zwanger van een volgende kind. Dit kind zorgt echter voor een enorme verandering in het dagelijks leven, vooral de moeder gedraagt zich opeens anders. Niemand weet wat er is gebeurd, hoe hiermee om te gaan en wat eraan gedaan kan worden. Pas later zal Ellen leren wat er echt speelde.
Renate Dorrestein weet de spanning op te voeren, door elke keer iets te onthullen van wat er zich heeft afgespeeld. Ze schrijft vlot, luchtig en met humor, terwijl het verhaal eigenlijk best eng is. Dorrestein heeft het verhaal niet te lang laten doorgaan, waardoor het geen sleur wordt, maar op het juiste moment stop. Ze laat mooi het heden en verleden in balans. In het heden zit ook nog wereldproblematiek, terwijl het verleden vooral geschiedenis beschrijft met onder andere de maanlanding. Dorrestein heeft een voorkeur op het bizarre, dat ook te merken is bij dit verhaal.
Ik las de Lijsters editie van 2003, ik stoorde me enorm aan overduidelijke taalfouten (bijvoorbeeld belden in plaats van beiden) en stond daarom op het punt het boek niet uit te lezen. Toch was ik nieuwsgierig naar de afloop, wat het drama was dat zich heeft afgespeeld, en las verder. Ik las met afschuw wat de moeder deed, vooral met het pasgeboren kind, en vond het steeds enger worden. Ik weet niet of ik fan zal worden van Dorrestein.
1
Reageer op deze recensie
