Aangename historische roman

Dit is Stephan Van Erp zijn derde historische roman; voor mij de eerste die ik van hem lees. Het boek speelt zich af in en rondom de Groote Peel. De roman is een intiem portret van een arm jong gezin en is deels gebaseerd op waargebeurde verhalen uit zijn familie en de moord op burgemeester Smulders uit Someren in de Tweede Wereldoorlog.
Dankzij het gedetailleerd beschrijven van plaats en situatie word ik meteen meegezogen in de tijd van toen. Ook de dialogen tussen de personages helpen hieraan mee. Het voelt aan alsof je mee kan binnenkijken in de oude vervallen boerderij waar een doodeenvoudig gezin het hoofd boven water tracht te houden. Het leven is hard en genadeloos. Cato doet wat ze kan in het huishouden met haar kromme rug. Haar man Hannes werkt als turfsteker in de Peel. Een zigeunervrouw waarschuwt Cato voor ‘water, vuur en zielenpijn’. Sinds dan is ze niet meer gerust in wat de toekomst zal brengen. Wanneer in de zomer van 1944 de oorlog komt binnendringen in het dorp en in het gezin, groeit het ondergrondse verzet. De burgemeester weigert mannen van zijn dorp uit te leveren aan de Nazi’s om voor hen te werken. Hij wordt zelf herhaaldelijke keren bedreigd en voelt zich in het nauw gedreven.
Zowel het lettertype, de verdeling van de alinea’s, als de lengte van de hoofdstukken zijn prima voor mij. Het boek leest zeer vlot. De schrijfstijl is eenvoudig en uiterst aangenaam om te lezen. Dankzij de dialogen kom je ook echt in de hoofden van de personages.
De cover van het boek had niet beter gekozen kunnen worden. Een zwart-witfoto van een oude afgelegen boerderij met een kar vertolkt de sfeer van eenvoud en tragedie die het verhaal met zich meebrengt. Ik spreek over tragedie; er is evenwel niet overdreven hiermee. Alles wordt op een serene manier beschreven. Het gezin kent niet enkel tegenslag maar geniet ook van de kleine dingen des levens.
Wat me af en toe een beetje heeft geërgerd, is het feit dat Van Erp vaak een lange aanloop neemt naar een gebeurtenis. Langdradig is het zeker niet geschreven. Het kan ook de inwendige spanning bij mezelf zijn geweest, waardoor ik sneller wilde doorlezen om uiteindelijk te weten te komen wat er precies was gebeurd of zou gebeuren.
Tijdens en na het lezen van Peelpijn ben ik regelmatig dingen gaan opzoeken die verband houden met het verhaal. Ik ben zelf noch bekend met het Peelgebied, noch met de ware omstandigheden van de wereldoorlogen. Dit boek heeft me geholpen een beeld te kunnen vormen van hoe het leven was begin 1900-1950 in dit gebied.
Zeker een aanrader!