de mindere van de drie

Ik las "Kindertijd" en "Jeugd" al eerder en stond versteld van de taal die Ditlevsen gebruikt om gevoelens te verwoorden...Ik keek dan ook reikhalzend uit naar het slot van dit drieluik. Ik vond het veel van hetzelfde. Tove raakt verslaafd aan medicatie, en het steeds opnieuw ten onder gaan aan teveel medicatie, afkicken, om er daarna opnieuw mee te beginnen, gaf me een onaangenaam gevoel. Misschien had ik hier een ander einde gewenst, of een gevoeliger geschreven boek, maar is net dat het wat Ditlevsen niet meer kon, door de medicatie. Ik kreeg het gevoel dat het oppervlakkig beschreven werd, en daarom ben ik wat teleurgesteld in dit einde.