Aangrijpend, ontroerend en waargebeurd verhaal, dat zeker gelezen moet worden!

Al die gekleurde staafjes op de cover is natuurlijk een hele goede keuze voor een waargebeurd verhaal dat over een donorkind en een donor gaat. Het lijkt me echt een interessant verhaal. Alleen met de titelkeuze Schepsel heb ik wat moeite, maar dit ligt aan mij.

Het verhaal
Op haar 43e komt Patty van der Zee erachter dat haar vader niet haar biologische vader is. Haar ouders kregen hulp van een gynaecoloog, deze zorgde ervoor dat haar moeder door kunstmatige inseminatie zwanger werd. Hij vertelde er alleen niet bij dat de donor wiens sperma was gebruikt van hemzelf was. Dit nieuws valt Patty rauw op haar dak. Wanneer ze eindelijk hierover met haar ouders praat, waar ook haar broer bij aanwezig is, geven haar ouders aan dat het een geheim moet blijven. Patty vindt het erg lastig om over dit geheim te zwijgen.

Ze wil meer over haar verleden weten, met andere woorden, wie was de donor Jos Beek, wat zijn zijn beweegredenen geweest, om als anonieme donor, met zijn eigen sperma zoveel vrouwen te bevruchten? Patty is benieuwd hoeveel halfbroers en halfzussen ze heeft. Tijdens haar ontdekkingsreis in de wereld van de KID (Kunstmatige Inseminatie met Donorzaad) en donorkinderen, landt de bewustwording bij Patty, dat in de plaats waar ze woont en in de nabije omgeving daarvan, veel nakomelingen van de gynaecoloog wonen. Met sommigen van die donorkinderen heeft Patty gelijk een klik. Het geheim drukt zwaar op Patty, ze besluit de waarheid te delen en dat lucht enorm op!

Mijn mening
Tijdens het lezen van Patty van der Zee haar waargebeurde verhaal ‘Schepsel’ speelt telkens de vraag “hoe hebben haar ouders dit geheim zolang geheim weten te houden” in mijn gedachten. Pfft, zoiets is toch heel belangrijk voor kinderen om te weten.

Op het moment dat Patty haar ouders confronteert met het feit dat zij weet dat ze een donorkind is, verbaast mij de reactie van haar ouders maar ook de reactie van Patty daarop. Natuurlijk snap ik het verdriet en de schaamte van haar ouders maar niet dat ze totaal niet over het geheim willen praten. En al helemaal niet dat ze niet willen dat er over het geheim wordt gesproken. Ik zou boos, verdrietig maar ook ontzettend teleurgesteld zijn. Wat ik wel heel mooi vind om te lezen is dat Patty tegen haar vader zegt dat ze maar een vader heeft en dat hij dit is. De wijze waarop Patty om is gegaan en omgaat met deze hele situatie vind ik bijzonder knap.

Wanneer voor de donorkinderen van de gynaecoloog Jos Beek een informatiebijeenkomst wordt georganiseerd en Patty een deel van haar halfbroers en -zussen leert kennen, vind ik het erg fijn voor Patty dat zij met gelijkgestemden over het zijn van een donorkind kan praten. Dat het haar veel druk in haar lijf bezorgd omdat ze dit niet met haar familie kan doen begrijp ik goed. Dat de bom dan ook een keer barst vind ik niet meer dan logisch!

Patty stelt in haar boek ‘Schepsel’ de haar zorg over de toekomst van haar eigen kinderen aan de orde. Want veel van de donorkinderen wonen in dezelfde omgeving. De kans is dus erg groot dat de kinderen elkaar tegenkomen, ik vind dat ze dit op een goede manier benoemd. Ik denk dat menig donorkinderen van gynaecoloog Jos Beek, daar niet bij stil staan.

In het begin van dit waargebeurde verhaal heb ik het boek regelmatig even aan de kant moeten leggen. Dit lag zeker niet aan de boeiende schrijfstijl van Patty van der Zee. Het heeft te maken met de emoties die dit verhaal bij mij heeft opgeroepen. Wat mij erg heeft ontroerd is hoe een van Patty’s kinderen reageert naar zijn opa, ik hou het op dat moment niet droog. Na dat moment heb ik het aangrijpende verhaal niet meer aan de kant kunnen leggen. Dat Patty haar verhaal aan papier heeft toevertrouwd en zich daarmee eigenlijk ook kwetsbaar opstelt daar heb ik bewondering voor. Daarnaast is haar verhaal een opening voor andere donorkinderen om het gesprek er over aan te gaan!

‘Schepsel’ krijgt van mij 4 sterren.