Waarom?

Bovenstaande is de vraag die je (ik) vaker stelt wanneer je leest of hoort over een misdrijf dat is begaan. En hoe kan het dat hij er dertien jaar mee rond blijft lopen? Ik denk dat ook Peter Middendorp zo heeft gedacht. En je kan er waarschijnlijk nooit helemaal achter komen maar Middendorp komt heel dichtbij. Hij cirkelt er omheen , hij doet dat door de omstandigheden te schetsen , de familie , het karakter. En dat doet hij heel kernachtig met soms zeer sterke zinnen die echt tot nadenken stemmen. Zo'n zin en alinea kan je vaker lezen zoals deze: "Als je maar lang genoeg in een etalage bleef wonen, werd de etalage vanzelf de normale toestand en zou je pas schrikken als je het 's avonds ineens met gesloten rolluiken voor de ramen moest doen."
Of: "Minachting nestelt zich in je gestel , ook als je nog maar klein bent, in feite nog een kind."

Maar toch ook slaagt Middendorp erin om een zekere vorm van humor in de zware thema te brengen. Weliswaar ietwat mild ironisch , maar nooit grof.
Het boek gaat mooi heen en weer in de tijd met hoofdstukken die vlak na en tijdens zijn arrestatie spelen en de lange tijd ervoor.
Het boek schuurt ook door de soms zeer intiem geschreven scènes met de vrouw van de hoofdpersoon, de dochter en het slachtoffer. Ergens wordt in dit boek gesproken over een monster van een dader; op deze manier zie je dat dit ook een mens is.