Benieuwd of er een vervolg komt...

Teleurgesteld. Dat is eigenlijk wat blijft hangen nadat ik het boek uit heb. Spanning was wat op de achtergrond, het ging vooral om de denkwijze van de hoofdpersonen. Maar goed, het is dan ook een roman en geen thriller, dus dat had ik kunnen weten.

Het boek heeft een open einde. Ik heb de laatste bladzijden twee keer moeten lezen, omdat er te veel “wat als”-scenario’s werden gepresenteerd, zodat ik niet meer wist wat er nu gebeurde. Blijkt dat we nu nog niet weten wat er dan wel gebeurt…. Jammer, of het moet de bedoeling zijn dat er een tweede deel komt, dan snap ik het open einde beter.

Wat ik vervelend vond, was dat er met zoveel extremen werd gewerkt. Mo, die geen moslim meer is, blijkt zwaar verslaafd aan de drank en is ook nog eens homoseksueel, alles wat in de islam verboden is. Bilal, een Nederlandse jongen, heeft zich bekeerd tot de islam en is meteen extremist, omdat wat in de moskees verteld wordt allemaal te soft zou zijn en het enige geloof de islam zou zijn. Beetje over the top, maar misschien moet dat met zo’n verhaal wel. Ik vond het zelf teveel.

Waar ik me ook aan stoorde, was het taalgebruik. Er komen veel Arabische termen in voor, waarvan ik de betekenis niet ken. Er is geen verklarende woordenlijst of korte uitleg/vertaling in de tekst. Nu kan ik wel gokken wat het betekent, maar het haalt voor mij de vaart uit een verhaal als ik hier teveel over moet nadenken.

Gelukkig vond ik ook veel goed aan het boek: Er wordt veel in de tijd geswitcht, waardoor langzaam maar zeker bepaalde zaken ontrafeld worden en samenkomen.
Zo vond ik het fijn dat Melissa/Bloem een rol speelde in het leven van Mo, dat wordt met flashbacks heel mooi verteld. Ook al blijkt haar leven uiteindelijk heel anders te zijn dan Mo altijd gedacht heeft. Verrassend en verfrissend in dit boek.
Ook de afwisseling van het vertelperspectief vond ik heerlijk. Het ene hoofdstuk wordt vanuit Mo verteld, het andere vanuit Bilal. Zo kun je van beide kanten zien wat er zich allemaal afspeelt en waarom ze de keuzes maken die ze maken.

Mijn eindoordeel is dan ook 3 sterren. Niet goed genoeg om meer te krijgen, maar ook niet zo slecht om minder te verdienen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe Patrick Pouw zich als schrijver gaat ontwikkelen: komt er een vervolg? Wordt zijn schrijfstijl beter? Ik hoop het allemaal wel. Een vervolg zou ik waarschijnlijk toch wel weer gaan lezen…