Prachtig!

Soms lees je een boek waarvan je je meteen afvraagt: waarom heb ik dit niet eerder gelezen? Lampje is zo’n boek. Wat ben ik blij dat ik dit boek eindelijk heb gelezen, want wat een prachtig boek is dit!

Lampje, die eigenlijk Emilia heet, woont samen met haar vader in een vuurtoren. Omdat haar vader slecht ter been is, is het haar taak om iedere avond het licht van de vuurtoren aan te steken. Maar op een stormachtige avond zijn de lucifers op, en vanaf dat moment verandert alles. Er gebeurt iets vreselijks, en als gevolg daarvan komt Lampje terecht in het mysterieuze Zwarte Huis – ver weg van haar vader, van de zee, van alles wat ze kent. Daar, omringd door geheimen en vreemde bewoners, moet ze haar eigen weg zien te vinden.

Lampje is geen standaard kinderboek, dit verhaal doet écht iets met je.
Vanaf de eerste bladzijde leef je mee met Lampje. Je voelt haar angst, haar hoop, haar verdriet – en je ziet hoe ze groeit. Je sluit haar niet zomaar in je hart, ze kruipt er vanzelf in.

Het begin was even wennen, maar al snel zat ik helemaal in het verhaal. Het is een kinderboek, maar ook als volwassene zal het je raken.
De schrijfstijl is mooi en het verhaal vol fantasie en emotie. Een boek dat gaat over vriendschap, verlies en hoop – en dat je niet snel vergeet.