Lezersrecensie
TWEE KOFFERS MET GESCHIEDENIS.
Twee koffers: een groene hutkoffer en een zwarte van leer onthullen het verzwegen verleden van de moeder van journaliste Mirjam van Biemen. Mirjam krijgt deze van de tweelingzus van haar moeder nadat deze bij Wieneke jarenlang op zolder hebben gestaan.
De schrijfster besluit op haar vijfendertigste dat het er van moet komen. In het gezin waar Mirjam na de zelfdoding van haar moeder opgroeit, haar vader heeft een relatie met een andere vrouw die bij hem intrekt, is het stil. Haar moeder wordt letterlijk doodgezwegen, alsof ze niet heeft bestaan. . Mirjam begint de dagboeken van haar moeder te lezen en hiermee vangt de intensieve zoektocht naar de geschiedenis van haar moeder aan. De schrijfster neemt de lezer mee langs de lijn van deze fragmenten die leiden naar het huwelijk van haar moeder met Wybo en de ellende die dit voortbrengt. Onbegrip en onvervulde verlangens van misschien beide mensen. Wybo die graag als vioolspeler solosolist had willen worden, maar door onzekerheid en twijfel dit niet voor elkaar krijgt en Rieneke die de stappen op een carrière niet echt durft te zetten. Wybo zet zijn frustraties om in alcoholgebruik en gebruikt zowel fysiek als verbaal geweld aangaande zijn vrouw Rieneke.
Langzaam gaat het bergafwaarts. Moeilijkheden en triestheid voeren de boventoon in het gezin.
Vaker denkt Rieneke aan een scheiding van Wybo waar ze eens zo verliefd op was. Ze mist de daadkracht om door te zetten of misschien hoopt ze dat het nog goed komt.
Mirjam van Biemen bezoekt takrijke mensen die meer kunnen vertellen over het verleden van haar moeder. Langzaam kan ze de puzzelstukjes gaan leggen. Het verhaal is bijna rond. Een stukje wat ze denkt op te halen bij een oud behandelaar van haar moeder krijgt ze niet in handen. Deze vrouw blijft zwijgen en verschuilt zich achter haar beroepsgeheim. Mirjam is heel dicht in haar boek over de zoektocht van haar moeder bij de waarheid gekomen. Ze heeft haar goed leren kennen en tot de ontdekking gekomen dat ze zelf ontzettend op haar moeder lijkt. In een indringend goed geschreven verhaal heeft Mirjam zich zelf terug gevonden en kan het leven verder.
De schrijfster besluit op haar vijfendertigste dat het er van moet komen. In het gezin waar Mirjam na de zelfdoding van haar moeder opgroeit, haar vader heeft een relatie met een andere vrouw die bij hem intrekt, is het stil. Haar moeder wordt letterlijk doodgezwegen, alsof ze niet heeft bestaan. . Mirjam begint de dagboeken van haar moeder te lezen en hiermee vangt de intensieve zoektocht naar de geschiedenis van haar moeder aan. De schrijfster neemt de lezer mee langs de lijn van deze fragmenten die leiden naar het huwelijk van haar moeder met Wybo en de ellende die dit voortbrengt. Onbegrip en onvervulde verlangens van misschien beide mensen. Wybo die graag als vioolspeler solosolist had willen worden, maar door onzekerheid en twijfel dit niet voor elkaar krijgt en Rieneke die de stappen op een carrière niet echt durft te zetten. Wybo zet zijn frustraties om in alcoholgebruik en gebruikt zowel fysiek als verbaal geweld aangaande zijn vrouw Rieneke.
Langzaam gaat het bergafwaarts. Moeilijkheden en triestheid voeren de boventoon in het gezin.
Vaker denkt Rieneke aan een scheiding van Wybo waar ze eens zo verliefd op was. Ze mist de daadkracht om door te zetten of misschien hoopt ze dat het nog goed komt.
Mirjam van Biemen bezoekt takrijke mensen die meer kunnen vertellen over het verleden van haar moeder. Langzaam kan ze de puzzelstukjes gaan leggen. Het verhaal is bijna rond. Een stukje wat ze denkt op te halen bij een oud behandelaar van haar moeder krijgt ze niet in handen. Deze vrouw blijft zwijgen en verschuilt zich achter haar beroepsgeheim. Mirjam is heel dicht in haar boek over de zoektocht van haar moeder bij de waarheid gekomen. Ze heeft haar goed leren kennen en tot de ontdekking gekomen dat ze zelf ontzettend op haar moeder lijkt. In een indringend goed geschreven verhaal heeft Mirjam zich zelf terug gevonden en kan het leven verder.
3
Reageer op deze recensie
