Sterk en spannend

Precies dat had ik dus ook, Lieke. Ik heb er wel drie weken over nagedacht. Helemaal perfect is hij niet, maar als ik mijn 4,5 ster bij dit boek niet omhoog af zou ronden dan zou ik niet weten welke thriller ik wél 5 sterren zou moeten geven. Grappig om bij het scrollen door de besprekingen een oude recensie van jou tegen te komen. Ik zou wel benieuwd zijn geweest wat je er nu over zou schrijven als het een officiële Hebbanrecensie was. Struikelden we ook nog over dezelfde punten of toch niet?

De Hebbanrecensie zou in ieder geval een stuk langer zijn, haha. Jij bent van het schrappen; ik ben van het aanvullen. :)

:P Die van mij is 'maar' 920 hoorden, hoor. Slechts 300 woorden te veel voor een Hebbanrecensie, dus niet zo overdrijven. ;) En dit boek had zelf ook ruim 700 pagina's, dus ik heb enkel iets meer dan een woord per pagina gebruikt. Nee, dat is natuurlijk helemaal waar. Ik heb nog steeds niet onder de knie hoe ik in 450-650 woorden al mijn punten kwijt kan. Of hoe ik moet kiezen tussen die punten zonder het gevoel te hebben dat ik het belangrijkste weglaat. Mijn meest recente drama (ook qua lezen hoor, al heb ik inmiddels alweer een boek gelezen dat nog veel slechter was) was 'Ontworteld'. Die zat over de 1000-woorden-grens. En dan weet ik meteen weer waarom ik dat liever niet doe: het levert écht geen goede, samenhangende recensies op. In ieder geval is de recensie net zo bagger als het boek terwijl ik van die van 'Ik ben Pelgrim' dan weer niet kan zeggen dat hij net zo goed was. Ach, dan hebben beide dus foutjes. Wel bijzonder, dat aanvullen. Kom je dan toch nog op punten die je eerder wel in je hoofd had zitten maar die je niet de moeite vond om te noemen of zie je ineens nieuwe dingen die je goed of minder goed vond?

Ik werk dingen dan meer uit. In plaats van: personages zijn prut en verhaal is niet spannend, leg ik uit waarom de personages prut zijn en het verhaal niet spannend is. Ook kom ik tijdens het schrijven op nieuwe dingen. Dan denk ik: oh, maar dit was wel gaaf of hier werd ik ook helemaal gek van. Tijdens het lezen, heb ik al aantekeningen gemaakt, maar de recensie ontstaat eigenlijk pas echt tijdens het schrijven. En ik schrijf ook met het woordenaantal in gedachten. Dus, soms heb ik nog wat meer in gedachten, maar zit ik al aan de 400-500 woorden. Dan is het gewoon klaar. Als de recensie al een goed beeld geeft van hoe ik het boek vond (en overeen komt met de sterrenwaardering) dan is het 'bye bye, extra punten!' Niet alles hoeft per se in de recensie te belanden. Soms is dat best jammer (vind ik zelf dan), maar een te lange recensie kan zo warrig worden - zoals jij ook al zegt, haha.

Leuk om jullie verschillende gezichtspunten te lezen ;-)

Ah ja, logisch, je geeft eigenlijk meer voorbeelden. Daar kom ik niet eens aan toe. :P Ik vind het knap dat je met een woordaantal in je hoofd kan schrijven (inderdaad eigenlijk de beste tip). Ik kwak gewoon alle opmerkingen die ik in mijn hoofd had op papier en probeer ze dan te verbinden. Nodeloos om te zeggen dan ik dan natuurlijk vanzelf veel te lange, onsamenhangende recensies krijg. En dan moet ik schrappen en dat is lastig, want als het eenmaal op papier staat dan lijkt alles belangrijk. Ik vind het vooral bij boeken die ik slecht vind heel moeilijk om me in te houden en niet ál mijn ergernissen op te sommen. En ja, dan krijg je warrige recensies. Ik heb laatst wel laatst meer dan de helft kunnen schrappen in een recensie omdat ik in verschillende bewoordingen eigenlijk een paar keer hetzelfde zei. Dat was wel verfrissend. Het is er een veel betere recensie van geworden. Ooit leer ik het wel. We leren gewoon van elkaar. ;) In ieder geval waren we het wel met elkaar eens over het boek, ook al zijn onze aanpak en recensies zo verschillend. :D