Lezersrecensie
De schrijfstijl van Soraya Lane is dromerig en romantisch.
De jonge journaliste Blake woont en werkt in Londen. Ze krijgt een kistje van haar overgrootmoeder in handen met twee aanwijzingen over haar biologische achtergrond: een modeontwerp van een jurk en een stukje zachte stof.
Evelina groeit op in Frankrijk en trekt eind de jaren ‘30 in haar eentje naar de grote modestad Parijs. Ze hoopt haar droom om modeontwerpster te worden, te vervullen. Haar ideeën zijn vernieuwend en gedurfd, maar ze moet hard knokken om zichzelf als vrouw op de voorgrond te durven zetten.
Blake heeft weinig aanknopingspunten in de zoektocht naar haar familiegeschiedenis, maar is vastberaden de waarheid te ontdekken. En misschien komt er wel meer op haar pad dan waar ze op durfde hopen.
De Franse dochter is het vijfde deel van de serie De verloren dochters.
De cover met het Franse chateau geeft een prachtig sfeerbeeld dat uitstekend past bij het verhaal en mooi aansluit bij de vorige delen. Ook de opbouw van het verhaal voelt inmiddels vertrouwd: er zijn twee verhaallijnen in twee verschillende tijden, verbonden door een familieband.
Het verhaal in het heden start zoals in de vorige delen: een erfgename krijgt een kistje in handen met aanwijzingen naar haar verleden. Deze keer brengt de reis de lezer naar Parijs, het modehart van Europa.
Wat opvallend is in de vijf delen is de uitwerking van het hoofdpersonage in het heden. Soraya Lane kiest elke keer opnieuw voor een emotioneel, zachtaardig, jong meisje, dat een wat naïeve kant heeft als het gaat om het in vertrouwen nemen van vreemde mensen. Dat maakt het verhaal op de duur wat te voorspelbaar en dreigt naar eentonigheid over te slaan.
Gelukkig is er dan de afwisseling met een pittiger verhaal uit het verleden.
Dit draait in De Franse dochter om Evelina, een krachtige dame die hoopt op persoonlijke vrijheid in een wereld die door mannen wordt gedomineerd. Ze durft eigen keuzes maken, hoe moeilijk die ook soms zijn. Het levensverhaal van Evelina bevat afwisseling en geeft een mooi beeld van de tijdsgeest in de jaren rond de Tweede Wereldoorlog.
De schrijfstijl van Soraya Lane is dromerig en romantisch, waarbij de zinnen naadloos in elkaar overgaan en daardoor heel vlot leest.
De Franse dochter zal gesmaakt worden door serielezers die het niet erg vinden dat eenzelfde opbouw en karakterkeuze de verhalen kenmerkt. Ook aan de liefhebber van historische romans kan dit verhaal aanbevolen worden.
Als standalone is dit een mooi verhaal, maar als vijfde boek in de serie De verloren dochters had een originelere inhoud en uniekere aanpak een meerwaarde geboden.
Dank aan uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling: 3,5*
Evelina groeit op in Frankrijk en trekt eind de jaren ‘30 in haar eentje naar de grote modestad Parijs. Ze hoopt haar droom om modeontwerpster te worden, te vervullen. Haar ideeën zijn vernieuwend en gedurfd, maar ze moet hard knokken om zichzelf als vrouw op de voorgrond te durven zetten.
Blake heeft weinig aanknopingspunten in de zoektocht naar haar familiegeschiedenis, maar is vastberaden de waarheid te ontdekken. En misschien komt er wel meer op haar pad dan waar ze op durfde hopen.
De Franse dochter is het vijfde deel van de serie De verloren dochters.
De cover met het Franse chateau geeft een prachtig sfeerbeeld dat uitstekend past bij het verhaal en mooi aansluit bij de vorige delen. Ook de opbouw van het verhaal voelt inmiddels vertrouwd: er zijn twee verhaallijnen in twee verschillende tijden, verbonden door een familieband.
Het verhaal in het heden start zoals in de vorige delen: een erfgename krijgt een kistje in handen met aanwijzingen naar haar verleden. Deze keer brengt de reis de lezer naar Parijs, het modehart van Europa.
Wat opvallend is in de vijf delen is de uitwerking van het hoofdpersonage in het heden. Soraya Lane kiest elke keer opnieuw voor een emotioneel, zachtaardig, jong meisje, dat een wat naïeve kant heeft als het gaat om het in vertrouwen nemen van vreemde mensen. Dat maakt het verhaal op de duur wat te voorspelbaar en dreigt naar eentonigheid over te slaan.
Gelukkig is er dan de afwisseling met een pittiger verhaal uit het verleden.
Dit draait in De Franse dochter om Evelina, een krachtige dame die hoopt op persoonlijke vrijheid in een wereld die door mannen wordt gedomineerd. Ze durft eigen keuzes maken, hoe moeilijk die ook soms zijn. Het levensverhaal van Evelina bevat afwisseling en geeft een mooi beeld van de tijdsgeest in de jaren rond de Tweede Wereldoorlog.
De schrijfstijl van Soraya Lane is dromerig en romantisch, waarbij de zinnen naadloos in elkaar overgaan en daardoor heel vlot leest.
De Franse dochter zal gesmaakt worden door serielezers die het niet erg vinden dat eenzelfde opbouw en karakterkeuze de verhalen kenmerkt. Ook aan de liefhebber van historische romans kan dit verhaal aanbevolen worden.
Als standalone is dit een mooi verhaal, maar als vijfde boek in de serie De verloren dochters had een originelere inhoud en uniekere aanpak een meerwaarde geboden.
Dank aan uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling: 3,5*
2
Reageer op deze recensie
