Het schrijversduo heeft veel ideeën willen verwerken, maar de accenten liggen niet altijd goed.

Birgit Zilver is als arts gespecialiseerd in fertiliteit. Samen met een compagnon hebben ze hun eigen goed draaiende privékliniek. Wanneer op een dag haar ex Sander contact opneemt met de vraag om hem en zijn vrouw Annabel te helpen bij hun kinderwens, stemt Birgit overhaast toe. In diezelfde periode krijgt ze last van een stalker en heeft ze te maken met bedreigingen.
Ze heeft niet echt een uitgebreid netwerk waar ze hulp aan kan vragen en de politie wil ze ook niet inschakelen zonder concreet bewijs. Maar kan ze zichzelf beredderen of groeien de problemen haar boven het hoofd?

‘Een lege plek’ is als titel passend gekozen en ook de cover heeft een duidelijke link met het verhaal: de lichtblauwe kleur en de pluisjes van de bloem komen in het verhaal terug.
In dit boek van Sophie Wester, een pseudoniem voor een schrijversduo, zitten verschillende verhaallijnen verweven. Voor de lengte van het boek valt het aantal personages best mee en blijft het op dat vlak overzichtelijk. Het hoofdpersonage Birgit wordt zeer diep uitgewerkt. Ze wordt voorgesteld als een kille eenzaat die een moeilijke jeugd heeft gehad. Ze heeft weinig empathie naar anderen toe, waardoor het moeilijk is om haar beweegredenen te begrijpen en voeling te krijgen met dit personage. Vooral ook omdat er toch ethische keuzes aan te pas komen, waar de lezer toch ook op zijn of haar eigen persoonlijke mening botst.
Qua schrijfstijl is er een goede verhouding tussen dialogen en beschrijvingen waardoor het verhaal op dit vlak vlot leest. Toch heb ik me door het boek moeten worstelen en was ik aan het twijfelen of ik het aan de kant zou leggen. Het verhaal is naar mijn smaak veel te lang en bevat scenes die totaal niets toevoegen aan het verhaal, zoals bv. de beschrijving van de yogales van Annabel.
De eigenlijke spanning gaat op en af en er wordt soms te weinig mee gedaan. Ik heb het gevoel dat beide auteurs vol inspiratie zaten en al die ideeën in het verhaal wilden verwerken, waardoor het geheel teveel is geworden en het verhaal te lang aanmoddert. Het einde komt dan ineens in een stroomversnelling en daar mis ik de opbouw van spanning.
Ik vermoed dat de fans van ‘Moordende hitte’ wel zullen genieten van dit verhaal, omdat er paralellen zitten in schrijfstijl en aanpak van de plot.