Een thriller waarin je wil blijven verder lezen.

Helen, een zestigjarige gepensioneerde bibilothecaris, leeft in alle rust in een chalet op een vakantiepark op een waddeneiland. Ze leeft geïsoleerd en heeft genoeg aan haar kat en haar plantenboeken. Ze trekt er vaak op uit in haar Range Rover, maakt wandelingen in de duinen en trekt zich soms terug in haar hut in het bos.
Haar rust wordt verstoord wanneer de bungalow naast de hare voor een week wordt gehuurd door een gezin met twee kinderen en een hond. Helen vindt het maar lawaaimakers en is er al helemaal niet mee gediend dat ze een luidruchtig verjaardagsfeestje plannen met nog meer lawaaierig volk.
Het is haar al eerder gelukt om zij die haar in de weg staan om te brengen. Het lukt haar nog wel een keer, te beginnen met de hond.

‘Zomerdruk’ is een thriller die het verhaal vanuit de derde persoon vertelt. Het is geen whodunit-verhaal, want je kent de dader. Je leert haar zelfs heel goed kennen, alsook haar plannen en haar verleden. Het verhaal gaat eerder over haar drijfveren en aanpak.
Parallel lees je ook het verhaal van het gezin dat ze viseert. Ook hen leer je goed kennen tijdens hun vakantie op het eiland. Je voelt waar de negatieve vibe in het gezin zit en hoe iedereen zijn positie in het gezin bepaalt.
Het verhaal is qua schrijfstijl vlot geschreven, hoewel ik het soms wat verwarrend vond dat er plots een tijdssprong naar het verleden werd gemaakt, zonder dat dit goed werd aangegeven.
Er zit spanning in het verhaal, maar niet overdreven veel. Volgens mij komt dat, omdat je vertrouwd geraakt met de dader. Mij stoorde dit alleszins niet. Ik had bij dit boek het gevoel dat ik wou verder lezen en het moeilijk aan de kant kon leggen. Dat zit dus zeker goed.
Het spannendste deel zit gelukkig aan het einde, waarbij je niet kan inschatten hoe het zal aflopen. De auteur laat een klein stukje open voor interpretatie, hoewel het voor de rest een afgerond verhaal is. Ik wil zeker nog meer van Jet Van Vuuren lezen.