In tegenstelling tot mijn voorgangster vond ik het boek een zware teleurstelling. De dialogen zijn infantiel en oppervlakkig en dat geldt ook voor de karakters. Vooral de mannelijke karakters, wiens denkwereld zich inderdaad beperkt tot de lunch, het vetgehalte van de lunch en het vrouwelijk schoon dat er rondloopt.

De karakters van de vrouwen zijn jammer genoeg voorspelbaar; stuk voor stuk aantrekkelijk, waanzinnig sexy, intelligent, goed gekleed én - hoe kan het ook anders - 'sterke' persoonlijkheden met een charmant defect in hun persoonlijkheid. Hoeveel van zichzelf of van het wensbeeld van zichzelf, hebben de auteurs in de karakters gestopt?

Het verhaal zelf rommelt naar mijn mening aan alle kanten. Een groep van 5 progammeurs die in het verleden te maken hebben gehad met een seriemoordenaar, die het vooral voorzien had op MacBride, dé vrouwelijke hoofdpersoon in het verhaal, door haar naasten en vrienden te vermoorden. Na onterechte verdachtmakingen en emotionele chantage van de FBI en politie, besluiten de 5 hun verleden te wissen en elders opnieuw te beginnen. 10 Jaar later krijgen ze weer te maken met een seriemoordenaar, die zijn 'inspiratie' haalt uit hun nieuwste computergame, waarmee de groep natuurlijk weer verdacht wordt.

De huidige seriemoordenaar opereert op 2 locaties; de grote stad en het platteland. De rechercheurs van beide steden worden in het boek ook gevolgd. Op zich is dat vrij vernieuwend, ware het niet dat de karakters en omgeving van de 2 verschillende rechercheurs zo erbarmelijk slecht uitgediept zijn, dat het alleen maar verwarrend werkt en je van de hak op de tak tussen de stad en het platteland pendelt.

De clou van het verhaal was tenenkrommend voorspelbaar en slecht. De voorspelbaarheid op zich zou niet eens zo erg geweest zijn, als de verhaallijn wat beter was uitgewerkt. Waar je in het begin van het boek nog gedoseerd informatie kreeg over de moorden en het geheimzinnige verleden van de 5, - wat het lezen natuurlijk een beetje spannend houdt - krijg je tegen het einde van het boek een lading aan informatie en motieven, waardoor alles zogenaamd verklaard wordt, maar juist alleen maar meer vragen oproept. Kortom; onbevredigend voor mij.

Trouwens, wat hiervoor wordt gezegd over de laarzen van MacBride klopt volgens mij wel. De moordenaar van 10 jaar geleden overmeesterde zijn slachtoffers door de spieren en pezen in o.a. de enkels door te snijden. Zij draagt hoge, leren rijlaarzen die je normaal alleen gebruikt als je paardrijdt, om dat te voorkomen.