Complottheorieën, geheime ordes, Jezus, de tempeliers en mysterieuze aanslagen, macht, geld; dé ingrediënten voor een zinderende reli-thriller, waar we na De Da Vinci code met smart op hebben gewacht.

Terwijl we Marco Valloni, chef van de afdeling Kunstdelicten, volgen die in Turijn samen met zijn team een aantal mysterieuze aanvallen onderzoekt op de kerk die de lijkwade (sindone) tentoonstelt, maken we simultaan kennis met de bewogen geschiedenis van de lijkwade, vanaf het moment dat het Jezus na diens kruisiging werd omgeslagen, tot het moment dat de doek in Turijn wordt tentoongesteld.

Alhoewel het thema zoveel potentiële spanning te bieden heeft, weet Navarro daar geen gebruik van te maken. Ontbloot van iedere emotie, spanning en zonder enige verbeelding, doet ze haar verhaal dat ze niet tot een samenhangend, maar vooral spannend (!) geheel weet te brengen.

De beschrijving van de lange reis die de lijkwade vanaf de eerste eeuw tot heden heeft gemaakt, wordt in horten en stoten gedaan. Haar karakters blijven eendimensionaal en saai. In plaats van zich te beperken tot een aantal hoofdkarakters en die wat meer diepgang te geven, laat ze zoveel figuranten opdraven die ze met 2/3 zinnetjes wat inhoud wil geven, dat het geheel rommelig is en bij tijd en wijle verwarrend aandoet; wie is wie ook alweer? Weidt ze dan toch uit over de voornaamste karakters, dan is het van het niveau van de nieuwe "Vogue", omdat het niet verder gaat dan over de nieuwe outfit die 1 van de karakters bij Armani heeft gekocht.

En dan Valloni, de oude, naar eigen zeggen, intuïtieve speurneus die is geobsedeerd door de sindone, maar desondanks pas 2 jaar na dato op het idee komt een eerder gevangengezette 'stomme' vrij te laten in de hoop dat hij hem naar de organisatie leidt. Correctie: het was niet eens zijn idee, maar van 1 van zijn medewerkers.

En dan uit het niets, de Spaanse journaliste die los van het team van Valloni, op eigen houtje onderzoek naar de aanslagen op de sindone doet en ervaringen uit een vorig leven ten tijde van de tempeliers ervaart. Een los draadje in het verhaal, dat ook niet afgemaakt wordt.

Nee jammer, ook deze belofte van een ware De Da Vinci code-opvolger blijkt weer loos te zijn. Navarro spreekt niet tot de verbeelding en wist mij als lezer niet te raken.