Ik vond het boek teleurstellend. Alles valt of staat met de theorie dat reizen door de tijd mogelijk is, maar als je daar, als lezer, al niet in gelooft, vooral omdat er in het boek zelf nauwelijks wordt ingegaan op hoe dat in zijn werking gaat, dan heeft het boek je nauwelijks iets te bieden.
Werkelijk ongeloofwaardig is dat een archeoloog, een gehaaide zakenman en een jonge, intelligente miljonair bijna direct na de vondst (die in principe helemaal niets voorstelt) los van elkaar op het idee komen dat het om een tijdreiziger gaat, en dat binnen een tijdsbestek van luttele uren. De karakters in het boek, vooral die van Kaun en Foxx, zijn volgens de eigen beschrijvingen van de auteur iets te intelligent om daar zondermeer en direct van uit te gaan. Ook al op dat moment besef je als lezer dat er meer achter steekt, hetgeen later, tegen het einde van het boek, ook duidelijk wordt.
De manier waarop de auteur de Jezus-video, die later door de afgezant van het Vaticaan wordt vernietigd, beschrijft, vond ik slordig en rommelig overkomen, een anti-climax. Alsof hij met de vernietiging van de video in het boek, zich de moeite wilde besparen om een geloofwaardig beeld van wat er op de Jezus-video staat te beschrijven. Die indruk wordt nog eens versterkt als Foxx en Eisenhardt tegen het einde van het boek dan toch 1 van de 3 Jezus-video's te zien krijgen. Die grote verandering die de kijker van de Jezus-video zou ondergaan, blijft ook uit.
Kortom: de vergelijking met De Da Vinci code is het boek zeker niet waard.