Onvoorwaardelijke vriendschap

Gelezen voor
“In de boekenkast “

Mijn recensie Dames op de Herengracht - Margareth Hillebrandt
21/12/2019

Dorine, Julia en Lily zijn 3 jonge vrouwen die eind jaren zeventig elkaar ontmoeten tijdens een schilderscursus in Griekenland.
Daar ontwikkelt zich een hechte vriendschap. Ze blijven contact houden met elkaar en 40 jaar later beslissen ze om met z’n allen te gaan samenwonen in een statig pand aan de Herengracht in Leiden. Het herenhuis wordt volledig naar hun wensen gerenoveerd.
Ze maken met elkaar een eeuwige belofte: “We gaan hier verticaal in en er pas horizontaal weer uit”.
Er blijft nog 1 appartementje vrij en hiervoor gaan ze op zoek naar een huurder. Dit wordt Dolf, een professor die ook op leeftijd is en die door de 3 dames goedgekeurd wordt.

De “dames van de Herengracht” houden van leven in de brouwerij en ze geven een housewarmingparty om de nieuwe buren te leren kennen. Naast hen is er een gebouw waar universiteitsstudenten wonen. De professor kent deze jongeren, en heeft soms lange gesprekken met sommigen. Ze komen heel graag mee helpen op het feestje.
Deze party geeft leuke, hilarische toestanden en alle buren en kennissen kennen daarna de levensgenieters van de Herengracht.
Jaren gaan verder met ups en downs. Op een dag komt er slecht nieuws, bij Julia wordt er Alzheimer vastgesteld. Daarna zal er veel veranderen.

Margareth heeft in deze roman de emoties kunnen beschrijven die Alzheimer met zich meebrengt. Zowel de langzame aftakeling bij de patiënt zelf, als bij het begeleiden en verzorgen door de vrienden en de naasten van de persoon.
Het boek wordt zeker geen zware lectuur, want er is veel humor in verweven. De vriendschap tussen de 3 vriendinnen wordt niet onderschat. Ze gaan raad vragen bij bevoegde personen. Alles wordt onderling besproken en iedereen wordt mee in de plannen betrokken.
Ze vergeten hun belofte aan elkaar niet. Maar is het mogelijk om deze na te komen ?

Deze roman wordt in 2 delen geschreven. Het eerste deel gezien door de ogen van Dorine. Ze heeft een schuldgevoel door een gebeurtenis van het verleden. Hierover wil ze niet veel kwijt. Ze doet haar uiterste best om Julia te helpen, maar gaat er zelf bijna aan onderdoor. Ze zijn tenslotte allemaal mensen van voorbij de 70 jaar.

Het 2de deel wordt gezien door de ogen van Dolf. Dezelfde levensfase door de ogen van een man, wordt compleet anders gezien dan deze van een vrouw.

Dit is een heel realistisch boek waarin sommige lezers delen zullen herkennen die reeds met de ziekte “Alzheimer” te maken hebben gehad.
Je kan merken dat Margareth veel weet over dit onderwerp. Ze kan perfect de gevoelens, de verwarring beschrijven die je voelt.
Je leest het verhaal van het werkelijke leven zoals het is.
4 personen die elkaar leren kennen. Plezier maken. Gaan samenwonen - ups en downs kennen - ziek worden - elkaar opvangen en bij elkaar kunnen uithuilen, praten ...

Het verhaal beschrijft een zwaar onderwerp, maar het boek leest toch prettig. De schrijfstijl moedigt aan om verder te lezen. Af en toe moet je luidop lachen, andere keren krijg je de tranen in de ogen. Maar ik kan mij perfect inbeelden hoe het herenhuis aan de Herengracht er uit ziet.
Ik zie de dames koffie drinken op een terrasje aan het water. Margareth heeft een beeldende schrijfstijl.

Voor mij is deze levensechte roman zeker 5* waard en de mooie cover krijg je er gratis bij.

Bedankt dat ik dit boek mocht lezen. Ik heb er echt van genoten.