Vriendschappen voor het leven!

Drie vrouwen, vier levens is een feelgood roman geschreven door Dora Heldt.
Dit verhaal is het vervolg op “Het huis aan het water”.

Dora Heldt is vooral in Duitsland heel bekend. Ze wordt er de koningin van de Duitse bestsellerlijsten genoemd. Haar romans, thrillers en YAboeken behoren al twintig jaar tot de bestverkochte Duitse boeken. Bij ons zijn er tot op heden slechts twee boeken vertaald naar het Nederlands.

Alexandra, Jule, Friederike en Marie zijn vier boezemvriendinnen sinds hun jeugdjaren. Ze waren onafscheidelijk. Na een ruzie is er een einde gekomen aan deze vriendschap en iedereen is zijn eigen weg gegaan.

Enkele jaren later is Marie gestorven. Ze had sinds haar geboorte problemen met haar hart, maar heeft alles uit het leven gehaald wat ze kon. Hanna was haar partner en zij heeft ervoor gezorgd dat de drie overgebleven vriendinnen opnieuw samenkomen in “het huis aan het water” om alles uit te praten.
Marie heeft als voorwaarde in haar testament gevraagd aan Alexandra, Jule en Friederike om elkaar te ontmoeten in het huis aan het meer tijdens het pinksterweekend voor de komende vijf jaar. Daarna is het huis van hen alledrie.

Dus nu worden hun levens weer met elkaar verbonden en leren ze Hanna beter kennen.
Hanna kent deze drie vrouwen al een beetje door de verhalen die Marie haar vertelde en de foto’s die ze haar heeft laten zien.
Een uitstekende start voor dit verhaal.

Alexandra is nog steeds een sterke, onafhankelijke vrouw. Ze werkt als uitgeefster en zoals altijd leeft ze om te werken. Maar haar leven neemt een drastische wending als ze van de ene dag op de andere haar ontslag krijgt.
Daar staat ze nu. Een mooi appartement, maar niemand om het mee te delen. Sociaal leven, vrienden etc. Dit alles was in combinatie van haar werk. Allemaal weg.
Gelukkig heeft ze opnieuw een goed contact met haar moeder en haar zus. Maar de gezondheid van haar mama gaat ook achteruit. Nog meer zorgen om te dragen.
Haar woonplaats was ook altijd een probleem. Te ver weg van haar vriendinnen om even binnen te springen om eens te praten.
Dus veel vragen en knopen om door te hakken. Wat ga ik doen in de toekomst?

Jule, de meest romantische ziel van hen allemaal is nog steeds kinesiste met een eigen praktijk. Ze is gescheiden van Philipp en zorgt alleen voor hun dochter Pia.
Jule heeft nu een relatie opgebouwd die goed loopt en ze zijn van plan om te gaan samenwonen. Pia staat nu op eigen benen en woont niet meer thuis. Ze studeert bijna af en loopt stage in een mooi en gerenommeerd hotel waar Friederike de scepter zwaait. Maar de weg van Pia loopt niet zoals gepland. Ze wordt onverwacht zwanger en staat voor een moeilijke keuze. Haar moeder, Jule wil haar helpen. Haar vader en stiefmoeder Steffi willen zich ook bemoeien. Maar Pia wil er niet van weten. Ze wil alles zelf uitzoeken.
Dus ook voldoende zorgen voor deze familie.

Friederike probeert zich te verbergen achter haar werk. Ze had nooit een goede band met haar moeder, maar blijft haar plichtsgetrouw bezoeken. Als ze na een val in het ziekenhuis terechtkomt wordt er dementie vastgesteld. Dat zal veel veranderingen meebrengen in het leven van Friederike. Ze heeft zich altijd al afgevraagd waarom haar vader is weggegaan. Waarom haar moeder nooit iets heeft willen vertellen. Komt ze nu iets meer te weten?
En wat met haar liefdesleven? Kan ze Ulli vergeten? Haar grote liefde is teruggekeerd naar zijn vorige vrouw. Zij kan hem niet vergeten. Ze vergelijkt iedereen met hem. Waarom blijft hij rondspoken in haar hoofd.

Hanna, de partner van Maria. Een gevierd concertpianiste toen ze Marie leerde kennen. Marie was toen een fotografe die haar kwam interviewen. Ze zijn nooit meer uit elkaar gegaan.
Hanna speelt nu niet meer, waarom niet? Ze vertelt zo weinig over zichzelf. Heeft ze nog familie? Ze beheert de nalatenschap van Marie heel goed. Zorgt voor tentoonstellingen van de foto’s van Marie enz. Maar kan ze haar verdriet een plaats geven?

Iedereen heeft zijn eigen problemen, maar waar ze altijd toch naar uitkijken zijn de gezamenlijke momenten tijdens de Pinksterreünie. Het praten met de vriendinnen over alles wat er gaande is in hun levens. Dankzij Marie en Hanna komen ze opnieuw samen. In het begin loopt het stroef, maar het gaat beter en beter.
Kunnen ze elkaar helpen om elkaars problemen op te lossen?

Dora Heldt heeft een vlotte schrijfstijl. Ze schrijft gedetailleerd en met veel emoties. De personages worden mooi uitgewerkt. Je krijgt een goed beeld van de karakters. De gevoelens worden zorgvuldig weergegeven. De omgeving wordt prachtig omschreven. Je wil mee met je voeten in het water zitten. Neem bv. de galerij waar de foto’s werden tentoongesteld. Ik kon me perfect voorstellen hoe die eruitzag. Alsof ik persoonlijk aanwezig was. Zo ontroerend.

De evolutie van de personages voel je ook tijdens het verhaal veranderen. In het begin lees je koude, afstandelijke reacties van bv. Pia, Friederike, maar later in het verhaal voel je de rijpheid van de dames in kwestie. Mooi beschreven.

Het wisselen van perspectieven brengt ook afwisseling in het verhaal. De verscheidenheid van personages en de humor zijn leuk om te lezen. Als je de jeugdherinneringen kan teruglezen krijg je automatisch een glimlach op je gezicht.

Het gebruik van korte hoofdstukken zorgt ervoor dat het verhaal vlot leesbaar is. Door de verschillende plottwists blijf je geboeid lezen tot het einde.

Moet je “Het huis aan het water” eerst lezen om dit tweede deel te kunnen volgen?
Niet noodzakelijk. (Maar het is veel leuker om alle details te kennen die ze meemaakten. Dus ik heb het wel gedaan.)

“Drie vrouwen, Vier levens” kan je apart ook lezen, want er wordt voldoende informatie gegeven zodat je kan volgen.
(Maar ik ben een fan van Dora Heldt en heb ze toch allebei gelezen.)

Dora Heldt heeft met “Drie vrouwen, vier levens” een prachtige feelgood roman geschreven die ik zeker kan aanraden.
Hopelijk worden er nog meer van haar boeken vertaald naar het Nederlands.

Voor mij 5***** waard

Bedankt Hebban voor het recensie exemplaar

Brigitte