Zeven Leugens

Het verhaal wordt in de ik-vorm verteld door Jane. Al sinds haar 11e is zij bevriend met Marnie, toen ze elkaar op de eerste dag van de middelbare school ontmoetten. Het is een innige vriendschap, waarin nauwelijks ruimte is voor anderen. Toch trouwt Jane met de liefde van haar leven. Maar zodra ze weer alleen is, wil ze haar vroegere soulmate weer terug. Marnie heeft dan net een nieuwe vriend, Charles. Jane haat deze man. Als Marnie vraagt of Jane vindt dat ze bij elkaar passen, antwoordt zij bevestigend. Dat is de eerste leugen die ze vertelt. De haat die Jane voor Charles voelt, heeft uiteindelijk desastreuze gevolgen. Jane vertelt het verhaal aan de hand van 7 leugens die ze aan Marnie heeft verteld.

Het is niet zo dat dit boek geen diepgang heeft. Jane heeft geen gemakkelijke jeugd gehad. Dit is mede een verklaring voor hoe dingen hebben kunnen gebeuren. Maar sommige gebeurtenissen zijn storend onlogisch. Die rond de journaliste bijvoorbeeld: wat doet deze vrouw en waarom? Hoewel wij weten wat er is gebeurd, bijt zij zich vast in zaak, maar zonder duidelijke reden. Daarnaast zou ieder normaal mens aangifte tegen haar doen. Waarom gebeurt dat niet?
Buiten dit, vind ik het een zeer deprimerend verhaal, in veel opzichten. Ik zou niemand aanraden om het te lezen.