Lezersrecensie
IJzersterke donkere thriller
Titel: De Zilverweg(oorspronkelijk Silvervägen) van Stina Jackson(1983)
Sinds Lina, de dochter van Lelle drie jaar geleden spoorloos is verdwenen bij een bushalte aan de Zilverweg is haar vader elke zomervakantie op zoek naar haar. Gedreven door verdriet en schuldgevoel doorkruist hij kettingrokend en drinkend de streek waar hij woont systematisch, met name ‘s nachts . Hij wordt gekweld door het niet weten wat er met zijn dochter is gebeurd. Daarnaast is de zoektocht een obsessie geworden.
Hij is ook erg eenzaam. Bij de politie de is vermissing een ‘çold case’geworden.
In dezelfde periode komen het meisje Meja en haar moeder aan in het kleine slaapstadje omdat haar moeder Silje denkt weer het geluk bij een man te kunnen vinden.
Meja heeft nog niet veel geluk gehad in haar leven,haar vader is onbekend en ze zorgt zo lang ze zich kan herinneren voor haar moeder die mentale problemen heeft.
Meja vindt het verschrikkelijk in het eenzame,ruige noorden van Zweden en wil zo snel mogelijk weg.
Ze is eenzaam.
Op zoek naar toch iets van vriendschap leert ze een groepje jongeren kennen.
Meja komt in de klas bij Lelle en zo leren die 2 elkaar kennen.
Dan wordt er weer een meisje vermist. Ook een meisje van zeventien en lijkend op Lina. Lelle voelt zich genoodzaakt om nog fanatieker te zoeken.
Er volgt er een duistere ontknoping.
Het verhaal leest als een trein. De schrijfstijl is prettig, beeldend. De verhaallijnen van Lelle en Meja boeien.
Nadat ik het boek uit had, bleef het nog een tijd door mijn hoofd spelen.
Meja is de persoon die mij het meeste raakte.
Jong, kwetsbaar maar toch zo onvoorstelbaar sterk.
Het boek is goed opgebouwd en werkt naar een climax toe.
Thema's zijn verdriet, eenzaamheid en obsessie.
IJzersterk debuut.
Ik ben al benieuwd naar Stina Jackson’s volgende boek.
Sinds Lina, de dochter van Lelle drie jaar geleden spoorloos is verdwenen bij een bushalte aan de Zilverweg is haar vader elke zomervakantie op zoek naar haar. Gedreven door verdriet en schuldgevoel doorkruist hij kettingrokend en drinkend de streek waar hij woont systematisch, met name ‘s nachts . Hij wordt gekweld door het niet weten wat er met zijn dochter is gebeurd. Daarnaast is de zoektocht een obsessie geworden.
Hij is ook erg eenzaam. Bij de politie de is vermissing een ‘çold case’geworden.
In dezelfde periode komen het meisje Meja en haar moeder aan in het kleine slaapstadje omdat haar moeder Silje denkt weer het geluk bij een man te kunnen vinden.
Meja heeft nog niet veel geluk gehad in haar leven,haar vader is onbekend en ze zorgt zo lang ze zich kan herinneren voor haar moeder die mentale problemen heeft.
Meja vindt het verschrikkelijk in het eenzame,ruige noorden van Zweden en wil zo snel mogelijk weg.
Ze is eenzaam.
Op zoek naar toch iets van vriendschap leert ze een groepje jongeren kennen.
Meja komt in de klas bij Lelle en zo leren die 2 elkaar kennen.
Dan wordt er weer een meisje vermist. Ook een meisje van zeventien en lijkend op Lina. Lelle voelt zich genoodzaakt om nog fanatieker te zoeken.
Er volgt er een duistere ontknoping.
Het verhaal leest als een trein. De schrijfstijl is prettig, beeldend. De verhaallijnen van Lelle en Meja boeien.
Nadat ik het boek uit had, bleef het nog een tijd door mijn hoofd spelen.
Meja is de persoon die mij het meeste raakte.
Jong, kwetsbaar maar toch zo onvoorstelbaar sterk.
Het boek is goed opgebouwd en werkt naar een climax toe.
Thema's zijn verdriet, eenzaamheid en obsessie.
IJzersterk debuut.
Ik ben al benieuwd naar Stina Jackson’s volgende boek.
1
Reageer op deze recensie