Het zet je aan het denken

Menno Lanting schreef De Bestedeling naar aanleiding van de geschiedenis van zijn eigen overgrootmoeder. Zelf kende ik de term bestedeling niet, wat me, na wat speurwerk, nieuwsgierig maakte. Want hoe is het mogelijk dat velen van ons dit niet weten?! In het boek worden we meegenomen door verschillende eeuwen en tijdsbelevingen, van de middeleeuwen tot ongeveer de tweede wereldoorlog. Hoe was het leven toen voor kinderen die zonder ouders kwamen te zitten? Ze waren in ieder geval een speelbal van de volwassenen en van de tijd, zo blijkt uit de soms schrijnende verhalen. Maar niet alleen kinderen, ook ouderen en mensen met een beperking wachtten vaak dit lot.
De subtitel op de voorkant 'De geschiedenis van kinderveilingen in Nederland' dekt dan ook niet helemaal de lading.
Wat ik mooi vond was dat Menno Lanting onder Reflectie schrijft dat, ondanks dat we verder zijn gekomen, we nog steeds veel steken laten vallen als het op zorg voor kwetsbare kinderen aankomt.
Wat me stoorde waren de kleine schrijffouten, slordigheden, bijv dan in plaats van dat en soms de data niet goed in de juiste volgorde. En het waren vaak hele opsommingen van data en verhalen om de schrijnende toestand te verduidelijken. Ik heb het boek dan ook niet als één verhaal gelezen, maar meer als studieboek over een omgang met kwetsbare mensen, die ons best even aan het denken mag zetten over hoe wij als samenleving hier nu mee omgaan.