Filosofisch kunstwerk

"Ik dacht altijd dat ons voorstellingsvermogen en ons intellect te klein zijn om iets van het universum te vatten, maar dat is het niet, we zijn gewoon fysiek te klein en we leven te kort - we komen nooit ver genoeg, we kruipen over de bleke blauwe stip en dat is ons al te veel. We keren ons dan maar naar binnen, want ook die ruimte is oneindig".

Deze gedachte heeft Eden in De krater van Gerwin van der Werf. Ze is op avontuur met haar oudere broer Johnny en jongere broer Benji. Gewoon, in de auto van Johnny gestapt, op weg naar een krater in Duitsland. Ze lijken niet meer van elkaar te kunnen verschillen dan mogelijk, maar toch hebben ze zoveel overeenkomsten. Ze trekken zich op aan elkaar vanuit het gevoel van de ander beschermen. Dat kan dus!

En als je zulke mooie gedachten aan de verteller in je boek kunt toedichten, dan kan je mooi schrijven. Het is geen lang verhaal, geen dik boek en het is dan ook zo uit. Maar wat een mooi verhaal!! Prachtig!