Origineel maar ietwat vlak verhaal

Uit een recent onderzoek blijkt dat het gehoor van de slechthorende Louise fel achteruitgaat. Ze zal volledig doof worden en de artsen raden een cochleair implantaat aan. Het is een onomkeerbare ingreep en ze zal er haar natuurlijke gehoor nog sneller door verliezen. Louise leerde zichzelf horen door te liplezen. Dat kan enkel als er genoeg licht is en zelfs dan ontstaan er steeds vaker misverstanden. In haar fantasie veranderen die zinnen in visioenen en ontstaan er bijzondere personages die haar vergezellen. Maar bovenal is daar de vraag: welke beslissing zal ze nemen?

Als lezer volg je het verhaal vanuit het perspectief van Louise. Daardoor sta je op de eerste rij wanneer ze contact heeft met haar moeder, vriendin Anna en haar nieuwe love interest. Ook maak je het moeilijke sollicitatiegesprek mee voor wat haar nieuwe job zal worden en voel je de afstand tussen haar en de collega’s. Louise vindt steeds moeilijker haar plaats in de wereld. Ze groeide op in de horende wereld, maar hoort daar stilaan niet meer thuis. Ook in de dovenwereld past ze eigenlijk niet. De personages die aan haar fantasie ontspruiten beangstigen haar eerst, maar gaandeweg probeert ze er toch haar voordeel mee te doen.

Ondanks het feit dat het boek in de ik-vorm geschreven is, had ik het gevoel dat ik Louise niet goed leerde kennen. Volgens mij is een van de boodschappen die dit boek wil meegeven het gegeven dat een persoon meer is dan diens beperking. En toch zou ik geen karaktereigenschappen van Louise kunnen opnoemen. Dat vind ik jammer.

Los daarvan is dit een mooi geschreven boek en best een bijzondere leeservaring doordat de fantasie van Louise verweven geraakt met de realiteit. Dat geeft je als lezer soms een ongemakkelijk gevoel, omdat je voelt dat Louise moeite heeft met de veranderingen en met de keuzes die ze moet maken.