Recensie ‘In de mist van Golden Gate Park’

Ken je Metin uit ‘Wees onzichtbaar’ nog? Wel, intussen is het zomer 2001 en studeert hij in San Francisco. Hij wil zijn oude zelf achterlaten in Amsterdam en evolueren tot een zelfbewuste, daadkrachtige man. Hoewel hij rechten studeert, is zijn favoriete vak Creative Writing. Hij ontmoet tijdens die lessen de mysterieuze Joan Springfield, voor wie hij als een blok valt. Zijn nieuwe, vrije leven bevalt hem, maar ontwikkelingen in de stad én aan het thuisfront maken zijn verblijf in Amerika al gauw een pak complexer. Metin moet onmogelijke keuzes maken.

Ik vond het fantastisch om weer tijd door te brengen met Metin en hem nog beter te leren kennen. Je volgt hem als lezer tijdens zijn reis naar San Francisco. Hij is vastbesloten er te worden wie hij wil zijn. Dat moet hem lukken, want niemand kent hem hier als de stille, volgzame jongen die hij in Amsterdam was. Ver weg van zijn ingewikkelde gezinssituatie, krijgt Metin de ruimte om zijn omgeving te ontdekken en zich te ontplooien. Hoewel Metin vaak twijfelt aan zichzelf, gebeuren er veel mooie dingen: hij vindt een studentenkamer, wordt omringd door een bont groepje kennissen en vrienden, beleeft allerlei avonturen en wordt verliefd. Helaas verloopt niet alles volgens plan. Metin staat in tweestrijd. De keuze die hij maakt, zou weleens mee kunnen bepalen wat voor iemand hij werkelijk is.

‘In de mist van Golden Gate Park’ is sfeervol en treffend geschreven. Het is zonnig en mistig tegelijk. Hoewel er best wat gaande is in het boek, ligt de focus vooral op de ontwikkeling van Metin. Hij zoekt zijn weg als mens, als man, als vriend, als buitenlandse student, als zoon. Het is een lijvige roman, maar het wordt naar mijn gevoel nergens langdradig of traag. Zelfontwikkeling vraagt namelijk tijd en ruimte.

Het boek eindigt krachtig, maar tegelijk gekmakend frustrerend. Echt een gevalletje ‘hier denk ik nog vaak aan terug’.