Lezersrecensie
Opnieuw een thriller voor verrassingen
In ‘Het meesterwerk’ worden Hunter en Garcia geconfronteerd met een extreem schokkende plaats delict. Niet veel later worden ze door de FBI gecontacteerd, want alles wijst erop dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Eentje wiens jachtterrein geen grenzen kent. De FBI en de LAPD bundelen (tegen wil en dank) hun krachten om de persoon te vinden die vindt dat hij met zijn moorden een vorm van kunst beoefent.
Zoals vaak bij een Carter-thriller, word je als lezer vrijwel meteen in de actie - en in de gruwelen - gesmeten. Het moordslachtoffer en de plaats delict worden tot in de puntjes beschreven.
Ook in dit boek ligt het tempo hoog. Het onderzoek is meteen in volle gang en bezorgt de rechercheurs de rillingen. Wanneer de FBI erbij komt, schakelen ze nog een versnelling hoger. De FBI beschikt immers over meer middelen (en luxe, tot ergernis van Garcia).
Hoewel ze met een serieus onderzoek bezig zijn, kan Garcia het niet laten om de ene kinderachtige opmerking na de andere te maken. Zoals gewoonlijk overdrijft Carter de typering van Garcia een beetje. Dat draait trouwens altijd ten voordele van Hunter uit. Want hij is de mature, intelligente onderzoeker die altijd als eerste de waarheid op het spoor is.
Ik lees de thrillers van Carter graag omdat ze snel, gruwelijk en origineel zijn. Wat betreft de moordzaken dan toch. Met de personages en herhalingen heb ik het vaak iets moeilijker. Elke keer dat Hunter in zijn privéleven iets gepland heeft, wordt er nét dan een lijk gevonden (LA zou veiliger zijn mocht hij na het werk gewoon braaf naar huis gaan). Elke keer weer is het Hunter die voor een doorbraak zorgt. En elke keer zijn vrouwen in de eerste plaats beeldschoon en daarna pas iets anders.
Omdat in dit boek ook twee onderzoekers van de FBI een rol spelen, wordt de aandacht gelukkig een beetje afgeleid van de typische verhouding tussen Garcia en Hunter. Carter zorgt doorheen het boek weer voor een aantal verrassingen (tot helemaal op het einde), wat ook dit opnieuw tot een originele thriller maakt. Dat verrassende, afgrijselijke einde? Dat belooft voor het volgende boek.
Zoals vaak bij een Carter-thriller, word je als lezer vrijwel meteen in de actie - en in de gruwelen - gesmeten. Het moordslachtoffer en de plaats delict worden tot in de puntjes beschreven.
Ook in dit boek ligt het tempo hoog. Het onderzoek is meteen in volle gang en bezorgt de rechercheurs de rillingen. Wanneer de FBI erbij komt, schakelen ze nog een versnelling hoger. De FBI beschikt immers over meer middelen (en luxe, tot ergernis van Garcia).
Hoewel ze met een serieus onderzoek bezig zijn, kan Garcia het niet laten om de ene kinderachtige opmerking na de andere te maken. Zoals gewoonlijk overdrijft Carter de typering van Garcia een beetje. Dat draait trouwens altijd ten voordele van Hunter uit. Want hij is de mature, intelligente onderzoeker die altijd als eerste de waarheid op het spoor is.
Ik lees de thrillers van Carter graag omdat ze snel, gruwelijk en origineel zijn. Wat betreft de moordzaken dan toch. Met de personages en herhalingen heb ik het vaak iets moeilijker. Elke keer dat Hunter in zijn privéleven iets gepland heeft, wordt er nét dan een lijk gevonden (LA zou veiliger zijn mocht hij na het werk gewoon braaf naar huis gaan). Elke keer weer is het Hunter die voor een doorbraak zorgt. En elke keer zijn vrouwen in de eerste plaats beeldschoon en daarna pas iets anders.
Omdat in dit boek ook twee onderzoekers van de FBI een rol spelen, wordt de aandacht gelukkig een beetje afgeleid van de typische verhouding tussen Garcia en Hunter. Carter zorgt doorheen het boek weer voor een aantal verrassingen (tot helemaal op het einde), wat ook dit opnieuw tot een originele thriller maakt. Dat verrassende, afgrijselijke einde? Dat belooft voor het volgende boek.
1
Reageer op deze recensie
