Prachtige opvolger van ‘22 banen’

Ken jij het werk van Caroline Wahl al?

Na ‘22 banen’ komt Wahl met ‘Windkracht 17’. Het boek vindt jaren na de gebeurtenissen in ‘22 banen’ plaats en volgt deze keer niet Tilda, maar haar zusje Ida.

Na het overlijden van hun alcoholverslaafde moeder, verlaat Ida haar ouderlijk huis. Ida is impulsief, boos en ontzettend verdrietig. Ze besluit op de trein te stappen die het verst weggaat van de plek waar ze tot dan toe woonde en komt terecht in Rügen in Noord-Duitsland. Ze heeft geen plan, maar ontmoet al snel café-uitbater Knut en zijn vrouw Marianne. Zij nemen haar in dienst en kort nadien ook in huis. Ida werkt, slaapt, wandelt of zwemt - ook wanneer de zee haar dreigt onder te trekken. Wanneer ze Leif ontmoet, lijkt alles wat draaglijker te worden. Totdat haar wereld terug op z’n kop wordt gezet.

‘22 banen’ verraste me enorm als boek: zo pakkend, rauw en treffend. Ook ‘Windkracht 17’ weet te raken, zij het dan op een totaal andere manier.

Je zou de onvoorspelbare, ietwat egoïstische Ida vervelend kunnen vinden, maar ik leefde vooral heel erg mee met haar schuldgevoel en verdriet. Het deed me pijn om te ontdekken hoezeer de band met haar zus Tilda veranderd was. Het gaf me hoop dat ze mensen zoals Knut, Marianne en Leif ontmoette. Mensen die haar mee op sleeptouw namen, knuffelden, accepteerden en troost boden. Ik hoopte vooral heel erg dat het leven Ida nu eens eindelijk zou toelachen, dat het nu eens eindelijk lief en zacht voor haar zou zijn.

Want hoeveel veerkracht en doorzettingsvermogen kan je nog vragen van iemand die vecht tegen de golven van de zee, zo hard ze kan, en die nog harder vecht tegen zichzelf?

Heel pakkend boek. Doe jezelf een plezier en sla ‘22 banen’ niet over. ‘Windkracht 17’ krijgt eens zoveel betekenis als je het hele verhaal kent.