Koude rillingen

Het verhaal begint in elk geval met een stevige koude rilling. In de plaats van hoofdpersonage Claire had ik er waarschijnlijk nog wel een stukje heviger tegenaan gemept. Maar de toon is gezet.

De verschrikking van een verdwenen kind, de terreur van telefoontjes door iemand die je duidelijk dag en nacht bespioneert, die je beter lijkt te kennen dan jijzelf, … Alles wordt vlijmscherp op de lezer overgebracht en er zijn zo van die momenten geweest dat de haartjes rechtstonden op mijn armen.

Jammer dan, dat de ontknoping tegenviel. Dat praktijken als chantage in de zakenwereld geen onbekende tactiek zijn, wist ik ook wel. Maar de wending die het boek naar het einde toe neemt is naar mijn gevoel té ver gezocht. In één klap wordt het verhaal grotendeels uit balans gelicht.

Misschien komt het doordat ik de boeken van De Bruyn niet in hun chronologische volgorde gelezen heb. Als je met het –tot hier toe- sterkste boek eerst begint, zijn de verwachtingen op alle fronten heel hoog gespannen. Als je dan bij het debuut aankomt, kan je voor een beginnersfout staan die je even met de ogen doet knipperen.

Als dit boek je eerste kennismaking met de schrijver is, zal je zeker nieuwsgierig zijn naar wat nog komt. Als je zoals ik nogal eens tegen de draad in werkt, moet je de gevolgen maar dragen …