Nèt niet wat het had kunnen zijn

Bouts heeft zijn boek in drie bijna losstaande hoofdstukken verdeeld, wat op zich een goede zet blijkt. In het eerste deel krijgen we te maken met de slaperigheid en de clangeest van een Vlaams dorp, de ontzetting als er plots drie jonge vrouwen kort na mekaar dood aangetroffen worden in de buurt van het kasteel van de baron en met Jan Toets, de politie-inspecteur die het raadsel zal moeten ontwarren. Het tweede deel laat ons binnenkijken bij Hubert baron d’Aubrey. De openlijke en verdoken vijandigheid tussen de familieleden, de komst van de bloedmooie secretaresse, de grote en kleine kuiperijen in en rond het kasteel vormen het decor waartegen het drama zich ontwikkelt. In het derde hoofdstuk moet Toets dan met de oplossing komen. Hij doet dat ook, maar in de epiloog komt alles weer op de helling te staan.

Deze eerste kennismaking met Axel Bouts heeft een verdeelde indruk op mij gemaakt. In de eerste twee hoofdstukken wordt heel goed de sfeer in en rond het kasteel beschreven. De personages worden goed uitgewerkt, de spanning wordt gepast opgedreven. Jammer dat het onderzoek en de oplossing van de misdaad er dan wat rafelig achteraan komen in hoofdstuk drie. Alsof Bouts daar eigenlijk liever onderuit gewild had. Wat ook een beetje op mijn zenuwen begint te werken, maar dat is niet de schuld van deze auteur alleen, is dat iedereen tegenwoordig zijn boek wil “ophangen” aan de kapstok van bekende voorgangers. Wie niet aan het handje van Geeraerts meeloopt, wil Aspe binnenhalen of Christie’s Poirot opvoeren om wat meer glans aan de vertoning te geven. Het kan voor één keer best grappig en goed gevonden overkomen. Maar de laatste tijd ben je als lezer blij als je dàt alvast weer achter de rug hebt. De epiloog is dan weer een goede vondst, die de snel-snel ontknoping deels goed komt maken.

Al met al een onderhoudend boek, met een vlotlezende schrijfstijl, hoewel de woordafkappingen in de dialogen soms wat storend werken. Een breuk in de spanning, net op het cruciale moment, maakt van Nieuwemaan nèt niet wat het had kunnen zijn. Maar het is zeker geen reden om het boek links te laten liggen.