Smeuiig geschreven confectie-thriller

False Memory is weer een typisch boek van de Amerikaanse veelschrijver en bestsellerauteur Dean Koontz, waarvan ik al meer boeken heb gelezen. En ook over dit boek heb ik weer een dubbel gevoel.

Enerzijds is dit een waanzinnig goed geschreven boek met een smeuiige stijl en soms literair trekjes en een verhaal dat is voorzien van een aantrekkelijk gegeven, kleurrijke en goed uitgewerkte personages en een meeslepend plot. Een pageturner van het zuiverste water dus, van een schrijver die, zo blijkt ook wel uit zijn enorme productie, heel makkelijk schrijft.

Anderzijds bekruipt je bij Koontz’ boeken toch weer altijd het gevoel dat je confectie leest. De boeken die ik heb gelezen lìjken gewoon te veel op elkaar: bijna altijd draaien ze om een vrouw (vaak het sterkste karakter), die zich met de hulp van een vriend moet verdedigen tegen het kwaad, vaak in de vorm van een sociopathische, megalomane schurk of een uit de hand gelopen overheidsproject. De bad guys gaan altijd ten onder aan hun eigen arrogantie en hoogmoed en de good guys zijn altijd -”All American”- gewone mensen, die zichzelf hebben opgewerkt, bewust en liefdevol leven en aan het einde van het verhaal het kwaad overwinnen en nog sterker uit de strijd komen. De boeken hebben hiermee al te vaak een wat moraliserend ondertoontje.

Het lijkt hiermee misschien dat ik me niet heb vermaakt met dit boek. Dat is echter niet waar, daarvoor is het boek gewoon te goed en was het verhaal te spannend. Tegelijkertijd besef ik echter dat Koontz een schrijver is waar je niet te vaak iets van moet lezen, want dan wordt de eenvormigheid toch wel ergerlijk.